Κύριε διευθυντά
Η δημόσια ανώτατη εκπαίδευση έχει χάσει την εκτίμησή της στην κοινωνική και τη σπουδαστική βάση της. Εχει μετατραπεί σε ένα κλειστό κύκλωμα ιδιοποίησης από τα μέλη της, είτε εκπαιδευτών είτε φοιτητών, και διαπρέπουν μόνο όσοι φοιτητές έχουν προσωπική επιμονή και καταφέρνουν να μεταβούν στο εξωτερικό.
Από την άλλη δεν τρέφω ιδιαίτερες προσδοκίες για την ιδιωτική ανώτατη εκπαίδευση. Κατά πρώτον, γιατί μια χώρα που έχει την εκπληκτική ικανότητα να ευτελίζει αποτελεσματικά και γρήγορα όλους τους θεσμούς δεν έχει πολλές πιθανότητες να στήσει αξιοπρεπές ιδιωτικό σύστημα εκπαίδευσης. Βλέπουμε ένα Δικαστικό Σύστημα που δεν δικάζει (π.χ. στο «οργανωμένο έγκλημα»), μία Αστυνομία που δεν προστατεύει νοσοκομεία που δεν χειρουργούν (π.χ. στο «Αγία Σοφία»), Κρατική Διοίκηση που δεν μπορεί να κουμαντάρει τρένα σε δίγραμμη τροχιά, ούτε καν μια Τροχαία να γράφει τα παράνομα παρκαρισμένα. Δεν πιστεύω ότι μια τόσο βαθιά διεφθαρμένη χώρα, όπως μας βεβαίωσαν από την Ευρωπαϊκή Ενωση, μπορεί να αποκομίσει κάτι από την ιδιωτική εκπαίδευση πέρα από το οικονομικό όφελος κάποιων επιχειρηματιών.
Κατά δεύτερον, μόλις συνειδητοποιήσουν οι πολίτες που δηλώνουν 10.000 ευρώ ετήσιο εισόδημα, ότι θα πρέπει τα δίδακτρα να φαίνονται στο ετήσιο εισόδημά τους θα προτιμήσουν να ξαναστείλουν τα παιδιά τους στην Κύπρο ή σε άλλη χώρα του εξωτερικού.
Οσοι δηλώνουν 30.000 ευρώ ετήσιο εισόδημα εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να εγγράψουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικό εκπαιδευτήριο…
