Κύριε διευθυντά
Στις 25 Φεβρουαρίου εγκατέλειψε τα εγκόσμια ένας υποδειγματικός δικαστικός λειτουργός και ακαδημαϊκός δάσκαλος. Ο Λάμπρος Καράμπελας γεννήθηκε το 1935 στη Λάστα Γορτυνίας, μεγάλωσε στην Τρίπολη, σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες, υπηρέτησε στο ∆ικαστικό Σώμα την ισταμένη ∆ικαιοσύνη από το 1963 έως το 2002 και απεχώρησε ως αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου. Αδέκαστος, τύγχανε της αναγνώρισης των συναδέλφων του και όχι μόνον, εκλεγείς δύο φορές προϊστάμενος της Εισαγγελίας Εφετών Αθηνών. ∆ιετέλεσε πρόεδρος του Κεντρικού Συμβουλίου Καταπολέμησης των Ναρκωτικών (ΚΕ.ΣΥ.ΚΑ.ΝΑ.).
Δεν αρκέσθηκε με τα της εισαγγελικής έδρας. Εκπόνησε διδακτορική διατριβή και, ως καθηγητής Εγκληματολογίας, δίδαξε στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο έως το 2002. Από τα φοιτητικά χρόνια είχε τις ανησυχίες και τις ευαισθησίες του. Από τη μια ένιωσε στο κορμί του την επιβολή της τάξης σε διαμαρτυρόμενους φοιτητές, από την άλλη, το 1957, σε άρθρο του αναφερόταν σε μια νέα επιστήμη, την Οικολογία. Ηταν και εναντίον της θανατικής ποινής. Πολυγραφότατος και με ευρύ γνωστικό πεδίο (ναρκωτικά, AIDS, τεχνητή γονιμοποίηση, ευθανασία κ.ά.), συνέγραψε περισσότερα από 10 βιβλία και δημοσίευσε πλήθος μελετών και άρθρων σε εξειδικευμένα νομικά περιοδικά και στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο.
Ως εισαγγελέας Φλωρίνης, και σε αντίθεση με το σύνολο των υπόλοιπων εισαγγελέων της χώρας, πρότεινε στο αρμόδιο Δικαστικό Συμβούλιο τη μη κατάσχεση των φύλλων της 23ης /4/1973 των εφημερίδων «Η Βραδυνή» και «Θεσσαλονίκη» με τις δηλώσεις του Κ. Καραμανλή «…σχετικά με την εν Ελλάδι κρατούσαν κατάστασιν…» (βλ. «Κ», 13.4.2023). Τη θεωρούσε ως την κορυφαία στιγμή της σταδιοδρομίας του.
Το 1975, ως εισαγγελέας Χαλκίδος, πρότεινε την ενοχή δύο ανδρών της Ελληνικής Χωροφυλακής για βασανισμό φοιτητή με φάλαγγα στο Αλιβέρι. Οι συντηρητικής προέλευσης αντιδράσεις («Αψογον στάσιν τηρούν τα Σ. Ασφαλείας» κ.ά. παρεμφερή) απασχόλησαν και το Κοινοβούλιο της χώρας μας.
Από το γραφείο του πέρασαν για «συζήτηση» μεγάλα ονόματα της πολιτικής και των επιχειρήσεων για υποθέσεις, όπως οι ψηφιακές παροχές του ΟΤΕ.
Αρεσκόταν σε συχνές επισκέψεις στα πάτρια εδάφη της Βυτίνας και σε μοναστήρια έχοντας αναπτύξει πολύχρονες φιλίες με μοναχούς. Θρησκευόμενος, επισκέφθηκε κατ’ επανάληψιν το Αγιον Ορος.
Σεμνός, μειλίχιος, προσηνής, συζητητής χαμηλών τόνων, τουλάχιστον από το 2003 που τον γνώρισα, περισσότερο άκουγε, παρά μιλούσε, είχε απόψεις που τις κατέθετε, χωρίς να διεκδικεί την επιβολή τους. Εντιμος, δεν πλούτισε. Μετά την υπηρεσιακή περιήγηση ανά την επικράτεια, έζησε για περισσότερα από 40 χρόνια στο, χαμένο, πλέον, ανάμεσα σε πολυκατοικίες, διώροφο στα Κάτω Πατήσια. Είδε τα δύο παιδιά του επιστήμονες, έχασε πριν από 13 χρόνια την αγαπημένη του Πόπη και τα τελευταία χρόνια ευτύχησε ως «θύμα» στα χέρια της εγγονής του, Ελευθερίας.
