Kύριε διευθυντά
Πού πάμε σε αυτή τη χώρα; ∆ιαμαρτυρίες, έκτροπα, διαδηλώσεις που παραλύουν την κυκλοφορία και ταλανίζουν σαδιστικά τους πολίτες.
Ακρίβεια, άπιαστη. Αντιμετωπίσαμε το πρόβλημα της σταδιακής αύξησης, όπως όλα τα άλλα: με αμεριμνησία. Φοροδιαφυγή, ανεξέλεγκτη. Μόνο μισθωτοί και συνταξιούχοι δεν φοροδιαφεύγουν, διότι δεν μπορούν. Νοσοκομειακή περίθαλψη βαριά νοσούσα.
Οικονομία ακόμη στηριζόμενη στον ήλιο και στις παραλίες μας, δώρα Θεού.
Ομως εμείς τα σπαταλάμε ασυλλόγιστα και φτάσαμε στον υπερτουρισμό.
Το Συνέδριο της «Κ» αποκάλυψε ότι κάναμε τον εξωτερικό δανεισμό τρόπο ζωής, αποκτήσαμε το πελατειακό κράτος και το 1974 οι Ιρλανδοί και οι Πορτογάλοι, το ίδιο φτωχοί όπως εμείς, σήμερα έχουν βιοτικό επίπεδο πολύ ανώτερο – διέθεταν ωριμότητα και οργάνωση.
Εγκληματικότητα σε έξαρση, φόβος και τρόμος. Οι ανήλικοι, μετά τη σχολική βία, τώρα εγκληματούν στους δρόμους. Τα αστυνομικά όργανα δεν επαρκούν, ασχολούνται με αλλότρια. Πολιτικές υποσχέσεις πολλές, αλλά κενές. Λαϊκή οργή και αγανάκτηση για συγκαλύψεις πολιτικών ευθυνών και παράνομων παρακολουθήσεων.
Δημόσια εκπαίδευση χωλαίνουσα. Το παραδέχονται όλοι, αλλά η αναπηρία διατηρείται. Το σύνθημα είναι: «Κάτω τα χέρια από τη δημόσια εκπαίδευση». Οχι στην ξένη ανώτατη ιδιωτική εκπαίδευση εδώ. Να διατηρήσουμε το μονοπώλιο, να μείνουμε μόνοι μας, στο καβούκι μας (κατά τον κ. Ανδρέα Δρυμιώτη, μόνο εμείς και η Κούβα βρισκόμαστε σ’ αυτή την οπισθοδρομική θέση παγκοσμίως).
Αυτοχαρακτηριζόμαστε ως «το χριστιανικό Ιράν»! Τα βάλαμε και με τη θρησκεία των γονιών μας, του λαού μας, και των προγόνων μας που πολέμησαν για να είμαστε εμείς σήμερα ελεύθεροι. Θα τα βάλουμε και με τους μυθικούς μας προγόνους που έκαναν σπονδές στη θεά Ηρα για να περάσουν τις Συμπληγάδες;
Μήπως αρμενίζουμε στραβά; Ωστόσο, αισιοδοξία. Τίποτα ακόμη δεν χάθηκε.
Μπορούμε να τα καταφέρουμε. Ας ξαναδιαβάσουμε Ελύτη: «…κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμε, μπήκαμε μες στα όλα και περάσαμε…» («Το τρελοβάπορο»).
*Αντιναύαρχος, ε.α.
