Κύριε διευθυντά
Το 1874 ο Χαρίλαος Τρικούπης έθεσε το ερώτημα «Τις πταίει;» με άρθρο του στην εφημερίδα «Οι Καιροί». Με το προ έτους τραγικό πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα της συγκρούσεως των αμαξοστοιχιών στα Τέμπη το ερώτημα απασχολεί το πανελλήνιον και, φυσικά, την αρθρογραφία της «Καθημερινής». Το ερώτημα αφορά αποκλειστικά τις καθαρώς ποινικές ευθύνες, γιατί τις πολιτικές τις ανέλαβε ο παραιτηθείς καθ’ ύλην και κατά χρόνον αρμόδιος υπουργός και –εξ όσων γνωρίζουμε– σχεδόν ουδείς ασχολείται με τις σχετικές αστικές και πολύ λιγότερο τις πειθαρχικές ευθύνες.
Από τα δημοσιευθέντα για τη συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής προκύπτει –για τον επιθυμούντα να ακούσει και «έχοντα ώτα ακούειν»– ότι ο εκπρόσωπος της κυβερνήσεως και έγκριτος δικηγόρος και νομικός κ. Βορίδης κατέδειξε ότι ποινική ευθύνη του όποιου υπουργού δεν στοιχειοθετείται. Επίσης, υπενθύμισε αφενός ότι στις οργανωμένες κοινωνίες οι άνθρωποι κρίνονται από δικαστικούς λειτουργούς με βάση τους ισχύοντες νόμους και όχι από λαϊκά δικαστήρια για την ικανοποίηση του ευμετάβολου «κοινού περί δικαίου αισθήματος». Και κάτι ακόμα. Από αιώνων στις πολιτισμένες κοινωνίες ισχύει –ακόμη και για αντιπάλους ή απλώς αντιπαθείς πολιτικούς– το τεκμήριο της αθωότητος υπέρ του κατηγορουμένου. «In dubio pro reo» στο Ρωμαϊκό δίκαιο.
Κατά την ταπεινή, ταπεινότατη, γνώμη μου ο σεβασμός της διάκρισης των εξουσιών θα έπρεπε να οδηγεί σε αποχή αναμείξεως της Βουλής με εξεταστικές επιτροπές ή εν Ολομελεία σε υποθέσεις που εκκρεμούν ενώπιον της Δικαιοσύνης. Φοβούμαι ότι ο «ήδιστος ήχος» της ιδίας φωνής παρασύρει τους πολιτικούς μας στο «κανονικό» παράπτωμα της «εισπηδήσεως» σε ξένες μητροπόλεις. Παραβλέπουν ακόμη και τον κίνδυνο του κόρου εκ των επαναλήψεων. Την εγκατάλειψη του καναλιού της Βουλής υπέρ του γειτονικού τηλεοπτικού σίριαλ.
