Κύριε διευθυντά
Τελευταία ακούγονται –δυστυχώς και από τα ερτζιανά, κάποτε και από χείλη ιθυνόντων– εκφράσεις όπως «ανεξαρτήτου» μεγέθους, ποσού, μέχρι και «ανεξαρτήτου ηλικίας» κ.ά., ως κραυγαλέος, βεβαίως, βιασμός του «ανεξαρτήτως μεγέθους, ποσού, ηλικίας κ.λπ.». ∆εν θα ήταν, ενδεχομένως, τόσο δύσκολο να αρχίσει να προβάλλεται, για τη διευκόλυνση όλων, εκτός από τη θεμελιώδη γραμματική διαφορά μεταξύ επιθέτου (ανεξάρτητος -η -ον) και επιρρήματος (ανεξάρτητα, ανεξαρτήτως) μέριμνα των πάσης φύσεως διδασκόντων, και μια απλοϊκή, ίσως, αλλά πρακτική συμβουλή: ο χρήστης του λόγου, κάθε φορά που αντιλαμβάνεται –πράγμα εντελώς αυθόρμητο, τουλάχιστον για τον μέσο Nεοέλληνα– ότι μπορεί να αντικαταστήσει το «ερμαφρόδιτο» «ανεξαρτήτου» (μεγέθους κ.λπ.) με τη συνήθη έκφραση της δημοτικής ανεξάρτητα από + αιτιατική (ανεξάρτητα από μέγεθος, ηλικία κ.λπ.) (= ανεξαρτήτως + γενική), τότε να μη διστάζει να χρησιμοποιεί την ορθή αυτή διατύπωση.
Με τον τρόπο αυτόν, σιγά σιγά, με τη στήριξη και όσων έχουν δημόσιο λόγο, μπορεί να απαλλαγούμε από μία συνήθεια που πρόσφατα εμφιλοχώρησε στον λόγο μας και που, ατυχώς, φαίνεται να ανεχόμαστε, συνήθεια η οποία, σε τελευταία ανάλυση, κανένα μας δεν τιμά.
