Κύριε διευθυντά
Ως ζεύγος μηχανικών, με αθροιστική εμπειρία ενός σχεδόν αιώνα, έχουμε μάθει να δυσπιστούμε στις «επαναλαμβανόμενες» συμπτώσεις. Μας κάνει εντύπωση λοιπόν το ότι η «πολυμήχανη» κλιματική αλλαγή έχει βάλει στο «στόχαστρο» τη Θεσσαλία. Βέβαια, έχουν συμβεί πλημμύρες και σε άλλες περιφέρειες της Ελλάδας, όμως τέτοιο σερί καταστροφών και τέτοιας έντασης δεν έχει ξανασυμβεί αλλαχού στην επικράτεια τις τελευταίες δεκαετίες.
Μοιραία λοιπόν γεννιούνται συνειρμοί, μήπως τέτοια φαινόμενα συνδυάζονται (και) με κάτι ντόπιο (Θεσσαλικό). Και εκείνο που ξεχωρίζει, από τις ντόπιες αλλαγές σε σχέση με το παρελθόν, είναι η καταβύθιση του υδροφόρου ορίζοντα κατά πολλές εκατοντάδες μέτρα, λόγω των χιλιάδων ανεξέλεγκτων (και ακαταμέτρητων) γεωτρήσεων που αντλούν/άντλησαν (πάρα) πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια κυβ. μέτρ. υπογείων υδάτων.
Προδήλως, ο όγκος των βροχοπτώσεων και τα του κλίματος εν γένει, σχετίζονται με τις ποσότητες των υπογείων υδάτων (και, ως εκ τούτου, με το ύψος του υδροφόρου ορίζοντα) – όμως ισχύει και το αντίστροφο, είναι το γνωστό φαινόμενο της μηχανικής ονόματι «ανάδραση» (ή «ανατροφοδότηση» – Feedback): Βλ., π.χ., μία (από τις πολλές παγκοσμίως) σχετική μελέτη τού Ινστιτούτου Ατμοσφαιρικής Φυσικής της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών με τον εύγλωττο τίτλο «Anthropogenic groundwater extraction impacts climate» (Google Search).
Αν πράγματι συμβαίνει κάτι τέτοιο, τότε στα περί ανασυγκρότησης της Θεσσαλίας πρέπει (πιθανώς) να προστεθούν και μέτρα όχι απλώς για τη μη περαιτέρω υποχώρηση τού υδροφόρου ορίζοντα αλλά και για την, κατά το δυνατόν, ανύψωση-αναπλήρωσή του. Οπότε η τριακονταετής διελκυστίνδα (αγνώστου – πολυετούς χρονικού ορίζοντα ολοκλήρωσης) για εκτροπή 250/έτος εκατ. κ.μ. από τον Αχελώο είναι όχι απλώς ανεπαρκής, αλλά μια τρύπα στο νερό, όταν λείπουν, για την (έστω μερική) επαναφορά του υδροφόρου ορίζοντα, πάρα πολλές εκατοντάδες εκατομμυρίων (ίσως και πάνω από 1-2 δισ.) κ.μ. υδάτων – δεδομένων και των αρδευτικών «συν» των προς πόσιν αναγκών (και των ολοένα συχνότερων ξηρασιών λόγω της κλιματικής αλλαγής). Πράγμα που παραπέμπει σε αναζήτηση εναλλακτικών, π.χ. της («αστείρευτης») αφαλάτωσης (βλ. σχετικές δημοσιεύσεις της «Καθημερινής» 4/10/2022 – 15/10/2022 περί «ισραηλινού θαύματος»), που έχει σώσει όχι μόνον το Ισραήλ των 7 εκατ. κατοίκων αλλά (μεταξύ και άλλων) και τη Μάλτα των 500.000 κατοίκων και 4 εκατ. ετήσιων τουριστών.
*Μέλη ΤΕΕ Μαγνησίας
