Κύριε διευθυντά
Πρόσφατα τελέσθηκε το μνημόσυνο των 57 ατόμων που έχασαν τη ζωή τους με τον πιο άδικο τρόπο στο δυστύχημα των σιδηροδρόμων στα Τέμπη. Αυτό βεβαίως άγγιξε την κοινή γνώμη και το ενδιαφέρον της εκδηλώθηκε με σειρά κινητοποιήσεων, απεργιών, διαδηλώσεων απ’ όλους τους φορείς, δημοσίους υπαλλήλους, φοιτητές, τοπικές κοινότητες, την Eκκλησία κ.λπ.
Θεμιτόν, σεβαστό και αποδεκτό.
Προ ολίγων ετών όμως συνέβη η τραγωδία στο Μάτι Αττικής, όπου πάνω από 100 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους κατά τρόπο φριχτό. Γιατί άραγε αυτή η διαφορά στην αντίδραση της κοινής γνώμης; Οι 100 που έχασαν τη ζωή τους στο Μάτι είχαν εμπλακεί σε κάποιας μορφής παράνομη πράξη; Hσαν άνθρωποι –πολλοί μιας κάποιας ηλικίας– ήσυχοι και φιλήσυχοι που τους βρήκε η καταστροφή καθισμένους στο σπίτι τους και βλέποντας τηλεόραση. Και στη μία και στην άλλη περίπτωση χάθηκαν ανθρώπινες ζωές. Κανείς δεν μπορεί να αξιολογήσει ότι μια ζωή είναι σημαντικότερη της άλλης. Μπορεί όμως να διαπιστώσει μια τεράστια διαφορά στον βαθμό ευαισθητοποίησης της κοινής γνώμης. Αυτό με οδηγεί να θέσω υπόψη σας ένα πολύ μεγάλο, Γιατί;
*Αλλοτε Καθηγητής Οδοντιατρικής ΕΚΠΑ
