Κύριε διευθυντά
Ενώ διατρέχω το 91ο έτος της ηλικίας μου, η μνήμη μου με γύρισε πίσω 78 χρόνια στις 31 Μαρτίου 1946 και θυμήθηκα, με κάθε λεπτομέρεια, τη διεξαγωγή των βουλευτικών εκλογών της 31ης Μαρτίου εκείνης της χρονιάς και αυτό γιατί τότε πρόεδρος της κοινότητας Πετραλώνων Ορεινής Ολυμπίας ήταν ο αείμνηστος πατέρας μου Νικόλαος Κ. Σαλακάς και είχε ζητήσει από εμένα, που ήμουν 12 ετών, να τον βοηθήσω στην προετοιμασία στο διθέσιο Σχολείο της γενέτειράς μου, όπου θα γίνονταν οι βουλευτικές εκλογές.
Ανταποκρίθηκα στην πρόσκληση του πατέρα μου με χαρά, γιατί θα μου δινόταν η ευκαιρία να μάθω γεγονότα, τα οποία λόγω της ηλικίας μου δεν γνώριζα.
Θυμάμαι ότι την Παρασκευή 29-03-46, ο πατέρας μου παρέλαβε την κάλπη και το εκλογικό υλικό, που τα είχε στείλει το Πρωτοδικείο Κυπαρισσίας και τα τοποθέτησε, με τη βοήθειά μου, στην αίθουσα του Δημοτικού Σχολείου, την οποία τις προηγούμενες μέρες ο πατέρας μου, με τη βοήθεια και άλλων συμπολιτών μας την είχε καθαρίσει και προετοιμάσει για τις εκλογές. Στις εκλογές, όπως θυμάμαι, είχαν πάρει μέρος όλα τα κόμματα, εκτός από το ΚΚΕ. Στη γενέτειρά μου υπήρχαν πολλοί συμπολίτες μου αριστερών φρονημάτων, αλλά απέφευγαν να δηλώσουν ότι δεν θα ψηφίσουν, για να μην εκτεθούν, γιατί η κοινωνία στο χωριό ήταν «στενή».
Το μεσημέρι του Σαββάτου έφθασε και ο δικαστικός αντιπρόσωπος πάνω σε ημίονο, γιατί η γενέτειρά μου τότε ούτε αμαξιτή συγκοινωνία διέθετε ούτε ξενώνα διαμονής των ξένων, γι’ αυτό ο δικαστικός αντιπρόσωπος τα δύο βράδια του Σαββάτου και της Κυριακής κατέλυσε στο σπίτι του προέδρου, δηλαδή στο δικό μας.
Τώρα διαθέτει εξαιρετική αμαξιτή συγκοινωνία με αποτέλεσμα να διέρχονται από τη γενέτειρά μου κάθε μέρα δεκάδες αυτοκίνητα, οι επιβάτες των οποίων είτε θέλουν να επισκεφθούν τη Νέδα, που απέχει μόλις πέντε χιλιόμετρα από το χωριό μου, είτε τον Επικούριο Απόλλωνα, που απέχει 15 χιλιόμετρα.
Θυμάμαι ότι η εκλογική διαδικασία διεξήχθη ομαλά χωρίς να χρειαστεί να επέμβει κάποιος στρατιώτης από τη φρουρά, που είχε έλθει για την ασφάλεια της διεξαγωγής των εκλογών. Πρέπει να σημειωθεί ότι εγώ, επειδή ήμουν μικρός, πήγαινα νερό, καφέ, έστω και καβουρδισμένο με ρεβίθια, τις ώρες της διεξαγωγής της ψηφοφορίας στον δικαστικό αντιπρόσωπο και στα μέλη της εφορευτικής. Οταν έγινε η καταμέτρηση των ψήφων κέρδισε, στο εκλογικό τμήμα της γενέτειράς μου, το Λαϊκό κόμμα και δεν βγήκε ο Ντίνος ο Βουδούρης, που καταγόταν από τη γειτονική Ν. Φιγαλία.
Στις 2 Απριλίου πέρασε ο ταχυδρόμος Χρήστος Σερεμέτης, φίλος του πατέρα μου, καβάλα στη φοράδα του, που έκανε τη διαδρομή Ν. Φιγαλεία – Ανδρίτσαινα και Ανδρίτσαινα – Ν. Φιγαλεία, απόσταση 100 χιλιομέτρων, την οποία έκανε δύο φορές την εβδομάδα. Σε μεταξύ τους συζήτηση άκουσα να λέει στον πατέρα μου ότι αντάρτες, ανήμερα που γίνονταν οι βουλευτικές εκλογές, επιτέθηκαν στη διοίκηση Χωροφυλακής στο Λιτόχωρο και σκότωσαν τους χωροφύλακες, έκαψαν τα δημόσια καταστήματα και στη συνέχεια κρύφτηκαν πάνω στον Ολυμπο. Θυμάμαι που είπαν «δυστυχώς αρχίζει ο τρίτος γύρος», στη δίνη του οποίου υπήρξε θύμα ο αείμνηστος πατέρας μου μαζί με άλλους επτά προέδρους και δημάρχους, την 30ή-11-48.
*Επίτιμος δικηγόρος στον Α.Π. και στο ΣτΕ, πρώην νομικός σύμβουλος και διευθυντής της Νομικής Υπηρεσίας της ΔΕΗ.
