Κύριε διευθυντά
Με πρόσφατο άρθρο του («Καθημερινή» της 28ης Μαρτίου ε.ε.), ο ομότιμος καθηγητής του Συνταγματικού ∆ικαίου κ. Ν. Κ. Αλιβιζάτος, στο πλαίσιο εφαρμογής των κριτηρίων της Επιτροπής της Βενετίας, για την αξιολόγηση της παρουσίας κράτους δικαίου, ανέλυσε με πληρότητα τη σχετική νομική έννοια, καθώς και τα, προς τούτο, χρησιμοποιούμενα κριτήρια.
Παραλλήλως τεκμηρίωσε, εμπεριστατωμένα, την κρίση του, ότι η χώρα δεν αποκλίνει από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο και παραμένει κράτος δικαίου. Θα ήθελα, με αφορμή και το ανωτέρω δημοσίευμα, να αναφερθώ στην ευρύτητα που έχει λάβει, τα τελευταία χρόνια, η αβασάνιστη επίκληση του κράτους δικαίου. Υπό το πρίσμα αυτό, η απουσία ή το έλλειμμα κράτους δικαίου αποτελεί μόνιμη επωδό κάθε είδους πολιτικής κριτικής προς την εκάστοτε κυβέρνηση από κόμματα και από αρκετά μέσα μαζικής ενημέρωσης. Τούτο συμβαίνει, ανεξαρτήτως της ύπαρξης σχετικού ερείσματος, αλλά ως λόγος επίτασης και επαυξητικός λόγος εντυπωσιασμού της όποιας κυβερνητικής ενέργειας στηλιτεύουν.
Με την τακτική, όμως, της αδόκιμης και καταχρηστικής αναφοράς στην αρχή του κράτους δικαίου επέρχεται αποδυνάμωσή της, ακόμη και όταν θα υπάρξουν οι πραγματικές προϋποθέσεις συνδρομής της, ενώ, παραλλήλως, δοκιμάζεται και η συνοχή του δημοκρατικού μας πολιτεύματος, με το δεδομένο ότι συστατικό του στοιχείο αποτελεί και η αρχή του κράτους δικαίου.
*Αντιπρόεδρος Νομικού Συμβουλίου του Κράτους ε.τ.
