Κύριε διευθυντά
Το «άνοιγμα του Πολυτεχνείου προς την κοινωνία» εξήγγειλε ο πρύτανης Ιωάννης Χατζηγεωργίου επισκεπτόμενος τα ιστορικά κτίρια του ιδρύματος επί της οδού Πατησίων. Πέραν των άλλων, ιδιαιτέρως επικεντρώθηκε στα μνημειώδη, τα ολομάρμαρα κτίρια της αρχικής φάσεως (1862-1870), έργα του σπουδαίου αρχιτέκτονα του κλασικισμού Λύσανδρου Καυταντζόγλου. Εδωσε μάλιστα ο πρύτανης το στίγμα του για τη δωρικού ρυθμού πτέρυγα της ιστορικής Πρυτανείας:
«Πρόκειται για μια προσπάθεια συστηματική, με απώτερο σκοπό να λειτουργήσει κάποια στιγμή ως μουσειακός χώρος… Υπάρχουν ιστορικοί πίνακες, αγάλματα, κειμήλια, όπως και μηχανήματα που δείχνουν την εξέλιξη της επιστήμης. Για παράδειγμα, έχουμε έναν από τους πρώτους υπολογιστές που εγκαταστάθηκαν στο Πολυτεχνείο», υπογραμμίζοντας έτσι τη μοναδικότητα των αντικειμένων.
Ως προς αυτό το τελευταίο, είναι πιστεύουμε σωστό και δίκαιο να πληροφορηθούν οι νεότεροι της επιστημονικής κοινότητας –και όχι μόνον– ότι η ιστορική Πρυτανεία αναστηλώθηκε και αποκαταστάθηκε πλήρως στην πρωταρχική μορφή της ύστερα από την καταστροφική πυρπόλησή της τον Οκτώβριο του 1991. Το όλο έργο ανέλαβε τότε η Σχολή Αρχιτεκτόνων με τους καθηγητές της, όπως και συναδέλφους της Σχολής Πολιτικών Μηχανικών. Από την επομένη της κατάσβεσης (25/10) περισυνελέγησαν έπιπλα, αρχεία και σχέδια του 19ου αιώνος, σειρά πινάκων ζωγραφικής, παλαιότατα βιβλία. Ακόμη, μετακινήθηκαν αγάλματα μαρμάρινα και πλήθος σπάνιων εκμαγείων από τις στοές και τον περίβολο. Τα πάντα δόθηκαν στους καλύτερους συντηρητές εκείνης της εποχής. Ολα υπό την επίβλεψη εξειδικευμένων μελών του διδακτικού προσωπικού.
Οι αίθουσες του γραφείου του πρύτανη και των συσκέψεων της Συγκλήτου απέκτησαν την παλιά τους αίγλη και επισημότητα, ανακαινισμένες έως και την τελευταία λεπτομέρεια, με τη χρήση βεβαίως του αυθεντικού εξοπλισμού τους. Και το κυριότερο: εκτός από τα έργα τέχνης, ήταν πλείστα παλαιά μηχανήματα και συναφή «κειμήλια» των πρώτων εργαστηρίων των πολυτεχνικών σχολών, εκείνων που είχαν εγκατασταθεί στην οδό Πατησίων. Εκτοτε, και μετά μια 25ετία, τουλάχιστον, αδράνειας, είμαστε σε θέση να ελπίζουμε σε άμεσες ενέργειες για τη μουσειακή ανάδειξη αυτού του σπάνιου υλικού, παράλληλα με την εξυπηρέτηση και ανάπτυξη των εκπαιδευτικών και των συναφών επιστημονικών δραστηριοτήτων στα ιστορικά κτίρια του συγκροτήματος.
* τ. καθηγητές ΕΜΠ
