Κύριε διευθυντά
Εχω τέσσερα εγγόνια που έφυγαν από την Ελλάδα για μεταπτυχιακά και με την κρίση σταδιοδρόμησαν στο εξωτερικό. Κάθε φορά που επιστρέφουν πάμε στο Βυζαντινό Μουσείο για να τους θυμίσω την καταγωγή τους και για φαγητό.
Το Βυζαντινό Μουσείο έκανε ένα νέο ξεκίνημα πριν από αρκετά χρόνια. Μας αποκάλυψε ξανά τους θησαυρούς του. Θησαυρούς πίστης, ιστορίας και τέχνης. Μας έδειξε συγκινητικές εκθέσεις, όπως του Ελ Γκρέκο, και άλλες, απροσδόκητες για ελληνικό μουσείο, όπως του Γουόρχολ. Παρεμβάλλονταν και ανεξήγητες φιλοξενίες «εκθέσεων» ερασιτεχνών, αλλά «ατυχήματα» συμβαίνουν.
Mετά μια περίοδο αδράνειας το Βυζαντινό Μουσείο άρχισε πέρυσι να ξυπνά. Εκτός από την υπέροχη μόνιμη έκθεσή του, μας παρουσίασε τον Θεσσαλονικιό αγιογράφο Ρέγκο, κεραμικά της Χίου, μια εντυπωσιακή έκθεση του αρχιτέκτονα του μουσείου και πολλών θεάτρων, και μετά…
Μετά πάλι «ατυχήματα»! Αλλεπάλληλα «ατυχήματα»!
Η πολυδιαφημισμένη με πολλές φωτογραφίες στον Τύπο έκθεση χειρογράφων του Σολωμού ήταν τελικά τρεις βιτρίνες με τρία χειρόγραφα και ένα βίντεο στην έξοδο του μουσείου!
Μια έκθεση με γυναίκες αρχιτέκτονες από την Ιταλία και την Ελλάδα, άσχετη με βυζαντινά, έδειξε πολλές αρχιτέκτονες από την Ιταλία, μερικές πολύ νέες. Από την Ελλάδα μόνο τέσσερις, όλες θανούσες. Το σχολίασαν πικρόχολα τα εγγόνια μου. Αλλά έλειπε η κορυφαία, η Σουζάννα Αντωνακάκη!
Ξαναπήγαμε τις προάλλες.
Η έκθεση «από το Πάθος στην Ανάσταση», πάλι στην έξοδο του μουσείου, μοιάζει πρόχειρη, χωρίς καν ένα σύντομο κείμενο να την εξηγεί, με λεζάντες που δεν λένε τίποτα.
Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Η όλη εικόνα ήταν απογοητευτική. Η είσοδος από τη Βασ. Κωνσταντίνου κλειστή, με σκουπίδια μέσα κι έξω. Οι κήποι παρατημένοι και βρώμικοι. Η τουαλέτα του εστιατορίου κλειδωμένη για να μην τη χρησιμοποιούν άλλοι εκτός από τους πελάτες. Το χειρότερο. Μια έντονη δυσοσμία μας συνόδευε σε όλη την περιήγησή μας.
Ενόψει τουριστικής σεζόν, χρειάζεται επείγουσα παρέμβαση για τα στοιχειώδη.
* Πολιτικός Μηχανικός ΕΜΠ – Νομικός ΕΚΠΑ
