Κύριε διευθυντά
Πάλι «μετεξεταστέο» το ελληνικό σχολείο, μας ενημερώνει δημοσίευμα της εφημερίδας σας («Κ», 24/5/2024), και οι ευφάνταστοι όροι του τύπου «κοινωνικοσυναισθηματική ετοιμότητα» και «διαφοροποιημένη μάθηση» επανεμφανίστηκαν μέσω διαφόρων αναλυτών. Μαζί τους εμφανίστηκαν και νέες (από τις ίδιες όμως παλιές πηγές) προτάσεις αντιμετώπισης της θλιβερής κατάστασης, οι οποίες φοβάμαι ότι θα έχουν τον ίδιο βαθμό αποτυχίας όπως όλες οι προηγούμενες.
Την ίδια μέρα, ωστόσο, στην εφημερίδα σας υπήρχε και ένα άλλο ενδιαφέρον δημοσίευμα με τίτλο «Χαμηλό το σκορ της Ελλάδος σε έκθεση για την υγεία των μαθητών». Ως κύρια υπεύθυνη γι’ αυτή την επίσης θλιβερή (και εθνικά επισφαλή) κατάσταση, κατονομάζεται η ελλιπής σωματική δραστηριότητα των μαθητών, ακολουθούμενη από τις κακές διατροφικές συνήθειες που έχουν υιοθετήσει.
Εάν τώρα δούμε συνδυαστικά τα δύο αυτά φαινομενικά άσχετα μεταξύ τους δημοσιεύματα, τότε μπορούμε να συμπεράνουμε ότι η ελλιπής σωματική δραστηριότητα των μαθητών που αναφέρεται στο δεύτερο άρθρο, εξηγεί –εν πολλοίς– τις χαμηλές επιδόσεις τους που διαβάζουμε στο πρώτο άρθρο.
Πράγματι, όπως είναι γνωστό ήδη από την αρχαιότητα, μέσω της σωματικής δραστηριότητας και του παιχνιδιού το παιδί παραμένει υγιές, ενώ ταυτόχρονα καλλιεργούνται μία σειρά γνωστικών δεξιοτήτων όπως η συγκέντρωση, η προσοχή και η μνήμη. Παράλληλα, αναπτύσσονται και οι λεγόμενες εκτελεστικές λειτουργίες (ή εργαλεία μαθησιακής επάρκειας), όπως ικανότητα λήψης αποφάσεων, αυτοέλεγχος, διαχείριση δεδομένων και επίλυση προβλημάτων. Σημαντικό είναι επίσης ότι η σωματική δραστηριότητα και το παιχνίδι δημιουργούν συναισθήματα ευτυχίας, που συχνά απουσιάζουν από το σύγχρονο ελληνικό σχολείο. «Η παιδεία μας έχει αποτύχει διότι όλοι μιλάνε στα παιδιά για επιτυχία και κανείς για ευτυχία», είπε η κυρία Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ.
Τέλος, θα συμφωνήσω με τη συνεργάτιδά σας Μαρία Κατσουνάκη («Κ», 25-5-2024), προσθέτοντας ότι η παπαγαλία δεν είναι η αιτία της υστέρησης των Ελλήνων μαθητών. Είναι απλά ένας αμυντικός μηχανισμός στον οποίο αναγκαστικά καταφεύγουν λόγω της απουσίας των πιο πάνω γνωστικών δεξιοτήτων. Το αυτό ισχύει, φυσικά, και για τους πολιτικούς μας.
*Ομότιμος καθηγητής
