Κύριε διευθυντά
Θα έπρεπε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο η χώρα μας να στέλνει την καλύτερη δυνατή ομάδα βουλευτών. Κι επειδή αυτό δεν είναι δυνατόν (μακάρι να ήταν) για την ελληνική Βουλή, ήταν ευκαιρία οι ευρωεκλογές του 2024 να γίνουν με λίστα και ΟΧΙ με σταυρό. Μέχρι τώρα ο σταυρός αποδεδειγμένα δεν έστειλε στην Ευρωβουλή τα πλέον ικανά πρόσωπα.
Περίσσεψαν κατά καιρούς οι εμπάθειες στην Ευρωβουλή. Καταφέραμε σε μεγάλο βαθμό όλες τις παθογένειες της ελληνικής Βουλής να τις μεταφέρουμε και στην Ευρωβουλή.
Μέγας ο αγών των Ελλήνων ευρωβουλευτών να διακριθούν κυρίως όχι για τα ελληνικά αυτά καθαυτά οφέλη, αλλά για τα κομματικά τους οφέλη, ωσάν αυτό να ήταν το μέλημα της Ελλάδας. Ολα τα μεγάλα προβλήματα των καιρών μας: έκτακτες ανάγκες λόγω κλιματικής αλλαγής, αγροτική παραγωγή, κτηνοτροφία, ενέργεια, ευρωπαϊκή άμυνα – σύνορα κρατών, μεταναστευτικό, ακρίβεια κ.λπ., ζητάνε λύσεις από την Ευρωβουλή. Ομως τα προβλήματα λύνονται μόνο από καλούς «μαθητές». Θα πρέπει να περισσεύουν οι ικανότητες των Ελλήνων ευρωβουλευτών. Τελικά υπερίσχυσε στα κόμματα η αγωνία του αριθμού των ψήφων.
Η ουσία επικεντρώθηκε στη μάχη των αριθμών: τι θα γίνει με το 30%, το 17%, το 15%, το 10% κ.λπ.; Δηλαδή τον λόγο στην Ευρωβουλή θα τον έχουν οι ανωτέρω αριθμοί, όχι τα ικανά πρόσωπα. Είναι να απορεί κανείς και με τα κανάλια όταν διαρκώς και με περισσή αγωνία ρωτάνε τους αρχηγούς των κομμάτων (κυρίως τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ) για τον αριθμό που θέλουν. Οι δυσκολίες που επικαλούνται για τις λίστες μπορούν να ξεπεραστούν και να βρεθούν τα ικανά πρόσωπα στο όνομα της αξιοκρατίας. Μετά τα ανωτέρω, πάντα κατά την άποψή μου, χάθηκε μια ακόμη ευκαιρία. Κρίμα που ο πρωθυπουργός δεν μπόρεσε να βγει από τον «κομματικό» ιστό και δεν άρπαξε την ευκαιρία, ενώ έγιναν προσπάθειες δυνατές από μέρους του σε κάποια από τα λοιπά σοβαρά θέματα.
*Τοπογράφος μηχανικός
