Κύριε διευθυντά
Ευρίσκομαι στη Φρανκφούρτη, όπου διάβασα, καθότι συνδρομητής της ηλεκτρονικής «Καθημερινής», την επιστολή (φ. 25/5/2024) του τακτικού και σεβαστού επιστολογράφου κ. Βασ. Σαλακά για το μεγάλο μυαλό της Ελλάδας των αρχών του 20ού αιώνα, τον αδικοχαμένο Ιωνα ∆ραγούμη. (Επιτρέψτε μου να συστήσω τη θέαση της τηλεοπτικής σειράς του αείμνηστου Κώστα Κουτσομύτη). Ολοι οι σωστά σκεπτόμενοι άνθρωποι της εποχής και πρώτος ο Ελευθέριος Βενιζέλος είχαν στηλιτεύσει την αποτρόπαια πράξη της δολοφονίας του. Σας διαβεβαιώ ότι δεν πέρασα ποτέ περπατώντας τη Βασιλίσσης Σοφίας οδεύοντας προς το κέντρο που να μη σταματήσω να διαβάσω στη στήλη απέναντι από το Χίλτον τους στίχους του Κωστή Παλαμά: …Λευκή, ας βαλθεί όπου έπεσες, κολόνα (Πώς έπεσες, γραφή να μην το λέει…).
Ενδοξα και άσχημα συγχρόνως εκείνα τα χρόνια. Είχαν προηγηθεί τα πογκρόμ των επιστράτων κατά των βενιζελικών. Ξέρετε ότι και η «Εστία», τότε βενιζελική, έπεσε θύμα των επιστράτων; Με την επικράτηση της Εθνικής Αμυνας (με την επέκταση της Ελλάδος στις δύο Ηπείρους και στις πέντε θάλασσες από την οποία τελικά μας έμεινε η Ελλάδα μέχρι τον Εβρο και τα διαμάντια του Αιγαίου, που τόσο ονειρεύεται να επανακτήσει ο νεοκαρντάσης Ταγίπ), το πάνω χέρι στην πρωτεύουσα πήραν οι Μαυροπουκαμισάδες (οι Μελανοχίτωνες) του Παύλου Γύπαρη. Τον Ιούλιο του 1920 μεσολάβησε και η δολοφονική απόπειρα κατά του Βενιζέλου στο Παρίσι από δύο βασιλόφρονες απότακτους αξιωματικούς, οπότε μια αποτρόπαιη πράξη σαν αυτή των εγκάθετων Γυπαριτών που έσπερναν τον τρόμο στις γειτονιές της Αθήνας (ένας από τους λόγους της ήττας του Βενιζέλου στις εκλογές του 1920, λένε και γράφουν σύγχρονοι ιστορικοί) δεν ήταν σίγουρο ότι δεν θα συνέβαινε.
Ενα μόνο να ευχόμαστε σήμερα. Να μην ξεχνάμε ή να αγνοούμε τα δυσάρεστα γεγονότα της ιστορίας μας και να είμαστε προσεκτικοί ως προς το τι λέμε και πράττουμε σήμερα, χωρίς να σκεφτούμε σε ποιες πράξεις, παρόμοιες με εκείνες της δολοφονίας του Ιωνος Δραγούμη, θα μπορούσαν να οδηγήσουν.
