Κύριε διευθυντά
Ερχεται στην Αθήνα ο άλλοτε περίφημος Ισπανός τενόρος Χοσέ Καρέρας για να δώσει ένα ρεσιτάλ, όπως κάνει τελευταία με την εμφάνισή του σε διάφορες χώρες, γιατί ο άλλοτε περιζήτητος λυρικός καλλιτέχνης δεν αντέχει να συμμετάσχει σε μια ολόκληρη παράσταση όπερας στα 77 του χρόνια.
Δεν ευτυχήσαμε στην Ελλάδα να απολαύσουμε κορυφαίες λυρικές φωνές. Ντελ Μόνακο, Ντομίνγκο, Καρέρας, Παβαρότι, ή Τεμπάλντι, Φρένι, και τους νεότερους Κάουφμαν, Νετρέμπκο, Οπολάις, Ρατσβελισβίλι κ.ά., να τους χειροκροτήσουμε γι’ αυτό που μας προσφέρουν σήμερα και όχι από σεβασμό για το ένδοξο παρελθόν τους. Ακόμα και αυτή τη δική μας Μαρία Κάλλας μια φορά την ακούσαμε στην Επίδαυρο, και μάλιστα όχι την περίοδο της μεγάλης της δόξας.
Είναι ακριβή η μετάκληση κορυφαίων λυρικών καλλιτεχνών, αλλά έγινε ποτέ κάποια δοκιμή να δούμε την ανταπόκριση του κοινού; Μόνον ο αείμνηστος Κωστής Μπαστιάς, τότε διευθυντής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, τόλμησε το 1965 στο Φεστιβάλ Αθηνών στο Ηρώδειο, να μας φέρει τους Τίτο Γκόμπι και Τζον Βίκερς στον «Οθέλλο» του Βέρντι.
Επίσης, όπερες όπως «Manon Lescaut» και «Adriana Lecouvreour» είναι κρίμα να μην έχουν παρουσιαστεί στην Ελλάδα.
Ας κάνει η διοίκηση της ΕΛΣ το τολμηρό βήμα! Το Ηρώδειο γεμίζει όταν παρουσιάζεται εκεί μια όπερα, δείγμα ότι είμαστε πολλοί οι οπερόφιλοι.
*Χαλάνδρι
