Κύριε διευθυντά
Είμαι τακτικός αναγνώστης της «Καθημερινής» και της στήλης «Υποβολείο», στο φ. της Κυριακής το οποίο θεωρώ συγκροτημένο, εύστοχο και πνευματώδες.
Θετική εντύπωση μου προεκάλεσε η αναφορά του κ. Βασίλη Αγγελικόπουλου τη 19η Μαΐου στο σοβαρότατο θέμα της γλώσσας μας και του φαινομένου της «Καθαρευουσομανίας» επί του οποίου έχω να παρατηρήσω τα ακόλουθα:
Πιστεύω ότι ορθότερη άποψη είναι εκείνη που δέχεται ότι η καθαρεύουσα και η δημοτική δεν αποτελούν δύο διακεκριμένες γλώσσες, αλλά διαφορετικές εκφάνσεις της μιας, αυτόνομης, πλούσιας, ενιαίας και αδιαίρετης ελληνικής γλώσσας, απαρτιζομένης, τόσο από λόγια στοιχεία (που υπηρετούν καλύτερα την επιστήμη και τη διοίκηση ως διαθέτοντα ακριβολογία και πλούσιες αποχρώσεις), όσο και από δημώδη (που υπηρετούν καλύτερα την καθημερινή επικοινωνία και την τέχνη ως διαθέτοντα παλμό και εκφραστικότητα).
Την άποψη αυτή υιοθετούν σπουδαίοι Ελληνες συγγραφείς, λογοτέχνες και ποιητές, όπως ο Ιωάννης Συκουτρής (στο σύγγραμμα «Εκλογή έργων»), ο Στέλιος Ράμφος (στο βιβλίο «Ελευθερία και γλώσσα), ο Καβάφης, ο Κάλβος και ο Οδυσσέας Ελύτης (στα ποιήματά τους).
Πιστεύω ότι η άποψη αυτή είναι όχι μόνο η ορθότερη από οποιαδήποτε άλλη, αλλά και εκείνη που συμβάλλει σοβαρά στην πολιτισμική ενότητα των Ελλήνων και μέσω αυτής στην εθνική ομοψυχία, που δυστυχώς αποτελεί διαχρονικώς ουσιώδες εν ανεπαρκεία είδος της ελληνικής κοινωνίας…
*Επίτιμος δικηγόρος
