Κύριε διευθυντά
Mε αφορμή το κείμενο της Λίνας Γιάνναρου «Οι “υπερασπιστές” της ανάγνωσης στην παιδική ηλικία» στο φύλλο 29/5/2024, μοιραζόμαστε μαζί σας κάτι από τα 47 χρόνια εμπειρίας μας πάνω στη διάδοση του βιβλίου ποιότητας, ως εργαλείο και όχημα κουλτούρας.
«Κατάγομαι από τα παιδικά μου χρόνια…», μας θυμίζει ο ποιητής Καφαντάρης, ενώ ένας άλλος μεγάλος ποιητής, ο Ράινερ Μαρία Ρίλκε, γράφει: «Το να έχεις παιδική ηλικία σημαίνει να ζεις χίλιες ζωές πριν απ’ τη μία…».
Αυτές οι αλήθειες είναι πυξίδα μας, στις άοκνες προσπάθειές μας να συνδέουμε πάντα το βιβλίο με τη ζωή, φέρνοντας σε επαφή την παιδική ηλικία με… «ένα βιβλίο, μες στις σελίδες του οποίου βρισκόταν ένα λουλούδι, ένα βότσαλο με ξένη μορφή, στην οποία μπορούσα εγώ να δώσω νόημα – όλα έμοιαζαν έτσι που σ’ έκαναν να νιώθεις πως ξέρεις πολύ περισσότερα απ’ τους μεγάλους…» – «Η Σοφία του Ρίλκε» – Ούλριχ Μπέερ.
Το ζητούμενο είναι το ελεύθερο, όχι πιεστικό, διάβασμα όχι απλά βιβλίων αλλά τι βιβλίων, επιλεγμένων ένα ένα που εκπέμπουν το φως της γνώσης, γίνονται έμπνευση, ζήλος για μάθηση, τροφή για το πνεύμα και τον εξευγενισμό του συναισθήματος.
Επίσης πλούτος για την ανάπτυξη του λόγου, καθώς υπάρχει ένας μυστικός δεσμός ανάμεσα σε λέξεις και σκέψεις… Υπάρχει άραγε σκέψη που γεννήθηκε χωρίς να την έχουμε, έστω μέσα μας, ψιθυρίσει με λόγια;
Τα βιβλία, που από μικρή ηλικία κυλάνε στο πάτωμα, ανακατεμένα με παιχνίδια, παίρνουν τη δική τους ιδιαίτερη θέση στο δωμάτιο και στην καρδούλα των μικρών αναγνωστών. Οταν μάλιστα περιεχόμενο, τέχνη λόγου, έκδοση, εικονογράφηση είναι προσεγμένα, καλλιεργείται στο παιδί το αίσθημα του ωραίου, του συνολικά ωραίου, μέσα κι έξω, όπως ένας ωραίος άνθρωπος!
Παρότρυνση λοιπόν στα παιδιά, να μεγαλώνουν χέρι χέρι μ’ ένα ποιοτικό βιβλίο! Αυτό που πληροί τις προϋποθέσεις, με την αληθινή του πένα, ν’ ανοίγει ορίζοντες στους πιο ευαίσθητους δέκτες του κόσμου…
*Υπεύθυνη Επικοινωνίας Ελληνικής Λέσχης του Βιβλίου
