Κύριε διευθυντά
Η κυρίαρχη κριτική ανάλυση για την καθήλωση των ποσοστών της μείζονος, κυρίως, αντιπολίτευσης και στις πρόσφατες εκλογές, επικεντρώνεται, όχι αδίκως, στο έλλειμμα, εκ μέρους της, στρατηγικής στόχευσης, σε επίπεδο αξιόπιστου προγραμματικού λόγου.
Δεν πρέπει, όμως, να τίθεται σε ήσσονα μοίρα η κοινοβουλευτική συμπεριφορά της, που διακρίνεται για τη στείρα κριτική της και την καθολική, σχεδόν, και ουκ ολίγες φορές, αναιτιολόγητη άρνησή της, σε οποιαδήποτε νομοθετική, μεταρρυθμιστικού χαρακτήρα, πρωτοβουλία της κυβέρνησης. Θα πρέπει, επίσης, να επισημανθεί η αποφυγή ουσιαστικής αυτοκριτικής, η οποία και όταν, σπανίως, έστω, γίνεται είναι αμφίβολο αν έχει διορθωτικό χαρακτήρα, μια και αποβλέπει, περισσότερο, στην άντληση επιχειρημάτων προς ψόγο των αντιπάλων της. Οσο η συμπεριφορά της θα κυριαρχείται από αρνήσεις, λαϊκισμούς και οπισθοδρομήσεις, όχι μόνον θα διατηρεί την καχεκτική και μειοψηφική υπόστασή της, αλλά θα συντείνει στην αποδυνάμωση του δημοκρατικού μας πολιτεύματος και, παραλλήλως, στην επίταση του «βαθέος κράτους», που με τόση ευκολία επικρίνει.
*Αντιπρόεδρος Νομικού Συμβουλίου του Κράτους ε.τ.
