Κύριε διευθυντά
Η πρόσφατη 5η Ιουνίου έχει καθιερωθεί ως η Παγκόσμια Ημέρα για το Περιβάλλον. Λόγω και της σχετικής πρότερης επαγγελματικής ενασχόλησής μου, η αναφορά μου θα περιοριστεί στο θέμα της ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Τις δεκαετίες του 1970 και του 1980, στη χώρα μας τα σημαντικότερα προβλήματα ατμοσφαιρικής ρύπανσης, τοπικής εμβέλειας, ήταν το «νέφος» της Αθήνας και οι εκπομπές από τους σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής της ∆ΕΗ, ιδίως από αυτούς που κατανάλωναν λιγνίτη. Σταδιακά και υπό την πίεση και του κοινοτικού θεσμικού πλαισίου, ιδίως τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, με μέτρα τεχνολογικού χαρακτήρα (χρήση λιγότερο ρυπογόνων καυσίμων και προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, εκσυγχρονισμός παραγωγικών εγκαταστάσεων και του στόλου των οχημάτων) και παρεμβάσεις μεγάλης κλίμακας (κατασκευή του μετρό και περιφερειακών οδικών αξόνων, εκσυγχρονισμός της καθημερινότητας της πόλης), τα προβλήματα από την ατμοσφαιρική ρύπανση στις περιοχές της Αθήνας και των λιγνιτικών σταθμών της ∆ΕΗ, αλλά, παρεμπιπτόντως, και γενικότερα στη χώρα μας, περιορίστηκαν σε σημαντικό βαθμό.
Μόνη εξαίρεση η παρένθεση της «αιθαλομίχλης» (χειμώνες της περιόδου 2012-15), ως αποτέλεσμα της καύσης (φθηνών) στερεών καυσίμων λόγω του σχεδόν διπλασιασμού της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης εν μέσω οικονομικής κρίσης. Σήμερα, ο λόγος και οι πολιτικές επικεντρώνονται σε ένα θέμα που πριν από 3-4 δεκαετίες αντιμετωπιζόταν στη χώρα μας ως κάτι το απόμακρο, το εξωτικό. Στην αρχή ο λόγος για το, λίγο θεωρητικό, «φαινόμενο του θερμοκηπίου», στη συνέχεια για την, ακουστικά ουδέτερη, «κλιματική αλλαγή», για να καταλήξει στη σημερινή επίφοβη «κλιματική κρίση». Ως χώρα δεν είμαστε, πλέον, δακτυλοδεικτούμενοι για το αθηναϊκό «nephos» του καπνού και του διοξειδίου του θείου, αλλά συμμετέχουμε στην αντιμετώπιση ενός προβλήματος πλανητικής εμβέλειας, με πολύ δυσοίωνες προοπτικές που απαιτεί παγκόσμια συνεργασία και σημαντικούς οικονομικούς πόρους. Πέρα από τις όποιες βάσιμες ενστάσεις για επιμέρους πολιτικές, μπορούμε να μιλάμε για βελτίωση, τουλάχιστον όσον αφορά τα του οίκου μας.
