Κύριε διευθυντά
Είναι κοινή παραδοχή των περισσότερων πως για τους μαθητές της 3ης Λυκείου αυτή τους η χρονιά ήταν αρκετά ιδιαίτερη. Χαρακτηρίσθηκε από πολλά σκαμπανεβάσματα στη διάθεση, που φυσικά επηρεάζεται και από την ηλικία, δημιουργώντας εντέλει πολλές φορές ένα φορτισμένο κλίμα μέσα στην οικογένεια. Βέβαια, «ένοχος» είναι η διαδικασία των Πανελλαδικών Εξετάσεων στις οποίες οι υποψήφιοι έχουν χρέος να επιβεβαιώσουν το αν αξίζουν να εισαχθούν στο πανεπιστήμιο της αρεσκείας τους.
Η πίεση και το στρες που δέχονται οι μαθητές, ειδικά εάν είναι ευαίσθητοι συναισθηματικά, κλονίζουν την ψυχοσύνθεσή τους. Η διαρκώς αυξανόμενη σύγκριση από τον περίγυρό τους με άλλα άτομα στο σχολείο για τους βαθμούς δημιουργεί ρήγματα στην αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμησή τους, ίσως και αισθήματα ζήλιας.
Προσωπικά θεωρώ ότι το να καθορίζεται η μετέπειτα εκπαίδευσή σου από τις επιδόσεις σε τέσσερις τρίωρες εξετάσεις δεν είναι ο πλέον ενδεδειγμένος τρόπος αξιολόγησης. Οι νέοι στον σύγχρονο κόσμο, είναι αδήριτη ανάγκη να πηγαίνουν σε ένα σχολείο το οποίο θα επιβραβεύει τον μόχθο, την προσπάθεια, τη δίψα για τη γνώση και όχι την αποστήθιση και ένα αδιάκοπο κυνήγι βαθμών. Το εκπαιδευτικό σύστημα να μεταλαμπαδεύει αξίες και ιδανικά όπως ο σεβασμός και η αγάπη για το περιβάλλον και η ανεκτικότητα προς το διαφορετικό, σε συνδυασμό βεβαίως με γνώσεις επάνω στα τωρινά μαθήματα, πλάθοντας μαθητές ολοκληρωμένους, έτοιμους να κατακτήσουν τον κόσμο.
*Mαθητής Γ΄ Λυκείου
