Κύριε διευθυντά
Στην «Κυριακάτικη Καθημερινή» (23/6/2024), ο έγκριτος συνεργάτης σας κ. ∆ημήτρης Ρηγόπουλος αναλύει επαρκώς τις «διαψεύσεις» του μύθου που δεν είχαν συμπεριλάβει στις αποσκευές τους οι καλοκαιρινοί επισκέπτες μας, που βιώνουμε εμείς σε άλλο επίπεδο, ως καθημερινότητα, τουλάχιστον 20 χρόνια τώρα, είτε από τους δημοτικούς είτε από τους κρατικούς φορείς.
Ευφυέστατα ο συνεργάτης σας προβάλλει φωτογραφικά την είσοδο του ιστορικού Ναού της Αγίας Ειρήνης, υποτιτλίζοντας συμπεριληπτικά την παθογένεια του ιστορικού κέντρου, λόγω της εγκατάλειψης του δημοσίου χώρου και της παράδοσής του, βορά στην ανεξέλεγκτη χρήση των αδίστακτων «επιχειρηματικών» συμφερόντων.
Στην Αγία Ειρήνη αποτελούμε πλέον τον παλμογράφο της εκκωφαντικής εγκατάλειψης. Ο Ναός, που πρώτος υποδέχτηκε τα βήματα των αγωνιστών της Επανάστασης, τότε που γινόμασταν Κράτος, που φιλοξένησε ήρωες, βασιλείς και άρχοντες στις εμβληματικές τελετές της συγκρότησής μας σε Πολιτεία ευνομούμενη, σήμερα πρέπει να υπομένει καθημερινά στα σκαλιά του, στα προπύλαιά του και στον περίγυρό του, τον ξιπασμό, το καταπάτημα και τη βεβήλωση από Ελληνες και αλλογενείς. Να πλένει τα απομεινάρια των πάσης φύσεως τροφών, να αποτελεί τον επιτηδευμένο διάκοσμο για τα παραπλησίως ασύδοτα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, και βεβαίως να διαψεύδεται τραγικά η τάχα δημοτική παρέμβαση για τη διασφάλιση νομιμότητας, η άρνηση οριοθέτησής τους, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα του αρχαιολογικού νόμου και η διαφύλαξη, στοιχειωδώς τουλάχιστον, της μνημειακής αξιοπρέπειας ενός τέτοιου τοπόσημου για την ιστορία της πόλης. Αφήνω τον σεβασμό για την ιερότητα του εμβληματικού ναού. Οπως λέει ο λαός: «Εκεί που κρέμαγαν οι κλέφτες τ’ άρματα, κρεμούν οι γύφτοι τ’ άργανα» (πέραν πάσης ρατσιστικής ερμηνείας για τους συμπαθείς συμπολίτες μας ρομά).
Σ’ ένα «τουριστικό προϊόν» που δεν εμπεριέχεται και δεν αναδεικνύεται η ταυτότητα του τόπου αλλά απλώς λειτουργεί η μεταπρατική προβολή του ήλιου και της θάλασσας, σαν να μη γέννησε αυτός ο τόπος πολιτισμό, η είσοδος της Αγίας Ειρήνης Αθηνών ως φόντο των τραπεζοκαθισμάτων της τουριστικής αδηφαγίας θα παραμένει σύμβολο για το πώς εκλαμβάνεται ο πολιτισμός από τις δημοτικές και όχι μόνο, αρχές.
*Ο εφημέριος του Ναού, πρωτοπρεσβύτερος
