Κύριε διευθυντά
Η Ιστορία της Κύπρου απασχόλησε πολλές φορές το έθνος και την οικουμένη.
Χρονικά αίματος, αγώνων, θυσιών, καταλήψεων, εξεγέρσεων, υποδούλωσης και συμφερόντων παντός τύπου. Η «Υψηλή Πύλη» πάντα λοξοκοίταζε προς το «νησί της Αφροδίτης» και δεν το έκρυβε. «Με τον θάνατο του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς (1566) στον οθωμανικό θρόνο τον διαδέχεται ο γιος του Σελήμ Β΄, ο El Mesta, ο μέθυσος. Δεν ήταν καμιά ιδιαίτερη προσωπικότητα, αλλά είχε ικανότατους συμβούλους. Του εισηγήθηκαν ότι αν καταλάβουν την Κύπρο θα πνιγεί στο χρυσάφι και η φήμη του θα φτάσει στις εσχατιές της γης». («Η Επιβίωση, Οδοιπορικό σε χρόνους μετά την Αλωση της Βασιλεύουσας (1453-1605 περίπου)», Αθήνα 2010, εκδ. Βεργίνα). Τότε την Κύπρο την διαφέντευε απολυταρχικά και σκληρά η «Γαληνοτάτη» Βενετία. Τηρήθηκαν τα διπλωματικά προσχήματα σχεδόν ταυτόχρονα (1570) με την έναρξη των επιχειρήσεων. Ζητήθηκε απ’ τον Δόγη η παράδοση της Κύπρου, η Βενετία αρνήθηκε και ζητήθηκε η βοήθεια του Πάπα Ρώμης Πίου Ε΄.
Ο εν λόγω ποντίφικας κατάλαβε αμέσως τον «επαπειλούμενον έσχατον κίνδυνον».
Πρόσφερε πάραυτα δώδεκα καράβια απ’ τον στόλο της Αγίας Εδρας και ζήτησε τη βοήθεια των Μεγάλων της Ευρώπης για «να τρέξουν στην Κύπρο και να σώσουν τη Χριστιανική Βενετία». Στις εκκλήσεις του ανταποκρίθηκε μόνο ο Φίλιππος Β΄ της Ισπανίας, που αν και δηλωμένα δεν χώνευε τους Βενετούς χορήγησε 148 πλοία. Ομως ο Φίλιππος Β΄ άρχισε το παιχνίδι των αναβολών ώστε να μην υπάρξει εκστρατεία υπέρ των συμφερόντων της Βενετίας. Βασιλείς και πρίγκιπες της Ευρώπης είχαν από καιρό στο μάτι την αλαζονική θαλασσοκράτειρα Βενετία, μια δημοκρατία με αιρετό άρχοντα, πράγμα ανήκουστο για κάθε «ελέω Θεού» ηγεμόνα.
Αυτές και άλλες μικρότητες, η ιδιοτέλεια «να καταστραφεί η Βενετία και να μοιραστούν οι κτήσεις και τα οφέλη της» και ο άκρατος δεσποτισμός των Βενετών έναντι των υπόδουλων Κυπρίων, οδήγησαν στην κατάληψη της Κύπρου από τα οθωμανικά στρατεύματα. Εν τάχει αναφέρουμε: Ο διοικητής της Λευκωσίας Νικόλαος Δάνδολο αποκεφαλίστηκε. Οι διοικητές της Κερύνειας Ιωάννης Μαρία Μουτάτζο και Αλφόνσο Παλάτζο βρέθηκαν στις βενετσιάνικες φυλακές καταδικασμένοι για προδοσία. Είχαν συνθηκολογήσει και παρέδωσαν την πόλη. Ο διοικητής της Αμμοχώστου (Famagusta) Μάρκος Αντώνιος (Μαρκαντώνιο) Μπραγαδίνο γδάρθηκε ζωντανός. Ευτυχώς η Δύση ξύπνησε και 25/5/1571 η Sacra Lingua Antiturca (Ιερά Συμμαχία) ήταν γεγονός.
*Δρ Νομικής – συγγραφέας, Αθήνα
