Κύριε διευθυντά
Αν είχε ζήσει ο Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι η εξέλιξη του Κυπριακού θα ήταν πολύ διαφορετική. Ενα μήνα μετά τη δολοφονία του ξέσπασαν τα αιματηρά γεγονότα των Χριστουγένννων του 1963 και ακολούθησαν οι τουρκικοί βομβαρδισμοί. Η αρχή του τέλους σε βάρος των Ελληνοκυπρίων ήταν η άρνηση Παπανδρέου στον Τζόνσον για το σχέδιο Ατσεσον τον Ιούνιο του 1964. Οι Αμερικανοί δεν του συγχώρεσαν ποτέ την αποστολή της ελληνικής μεραρχίας στην Κύπρο. Ο Γρίβας τον Μάιο του 1965 αποκάλυψε(;) την υπόθεση Ασπίδα σε κυπριακή εφημερίδα, που οδήγησε στην Αποστασία δύο μήνες μετά. Οι αυλικές κυβερνήσεις δεν ανακάλεσαν την ελληνική μεραρχία γι’ αυτό η CIA προτίμησε τον Παπαδόπουλο που το υλοποίησε τον Νοέμβριο του 1967. Μετά μια ταραγμένη εφταετία και για την Κύπρο και πολλές προβοκάτσιες της ελληνικής χούντας ήρθε το μοιραίο καλοκαίρι του 1974 με το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου και την τουρκική εισβολή. H αντίσταση στους εισβολείς ήταν άνισος αγώνας λόγω της προδοσίας. Επικαλούμαι την τεκμηριωμένη άποψη του στρατηγού Αλευρομάγειρου ότι οι Αμερικανοί έφεραν τη χούντα στην Ελλάδα για να διχοτομηθεί η Κύπρος. ∆εν συγχώρεσαν ποτέ το ΟΧΙ του Παπανδρέου και την αποστολή της ελληνικής μεραρχίας εκεί. Πέρασε το δικό τους. Κοινώς μας κατέστρεψαν και σήμερα τους θεωρούμε στενούς φίλους και συμμάχους! Αλίμονο τέτοιες τραγικές επιλογές.
