Κύριε διευθυντά
Εγώ πίστευα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, ως αριστερό κόμμα, όταν ήταν στην κυβέρνηση, τουλάχιστον ένα από τα δύο μεγάλα προβλήματα της χώρας, δηλαδή την υγεία και την παιδεία, θα επιχειρούσε να το λύσει σωστά και βιώσιμα.
Το θέμα της παιδείας δεν τολμά κανείς να το θίξει διότι θα πρέπει να βγουν στην ανεργία χιλιάδες εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα. Το ίδιο τείνει να γίνει, αν δεν έγινε ακόμη, και στον χώρο της υγείας. Στην Ελλάδα δεν έχουμε δημόσια και ιδιωτική υγεία αλλά κρατική και κρατικοδίαιτη ιδιωτική υγεία, και αυτό δυσχεραίνει πολύ την επίλυση του προβλήματος.
Οταν επισκεφθεί κάποιος ένα μεγάλο νοσοκομείο σε ημέρα εφημερίας, τότε μόνο θα καταλάβει τι σημαίνει γιατρός, νοσηλευτής και συνθήκες εργασίας. Πραγματικές συνθήκες πολέμου. Η καλή λειτουργία των νοσοκομείων είναι παραπάνω από απαραίτητη σε κάθε περίπτωση. Ολοι μας μια μέρα από εκεί θα περάσουμε και μπαλώματα δεν χωράνε. Είναι όπως ο τερματοφύλακας στο ποδόσφαιρο.
Η χώρα μας δεν είναι σε κακό επίπεδο, και γιατρούς έχει, και νοσοκομεία πολλά υπάρχουν και τα περισσότερα λειτουργούν ικανοποιητικά. Διορθωτικές κινήσεις απαιτούνται. Το πρόβλημα είναι χρόνιο και ευθύνη όλων των κυβερνήσεων. Φαίνεται όμως ότι σκάει στα χέρια της σημερινής. Αν δεν το αντιμετωπίσει άμεσα θα εμφανίζεται συνεχώς διογκούμενο και θα οδηγήσει την κυβέρνηση σε ανήκεστο βλάβη. Αρα απαιτείται η λήψη άμεσων μέτρων. Μεταξύ αυτών θα ήταν:
1. Γενναία αύξηση μισθών των υπηρετούντων στα νοσοκομεία γιατρών και νοσηλευτών.
2. ∆ιορισμοί σε ποσοστό 120% των προβλεπόμενων θέσεων για να μη δημιουργούνται κενά λόγω αδειών και ασθενειών.
3. Τους διορισμούς να κάνουν οι κατά τόπους ιατρικοί σύλλογοι και οι ενστάσεις να εξετάζονται αμέσως.
4. Ουδείς να αποχωρεί αν προηγουμένως δεν έχει παρουσιαστεί ο αντικαταστάτης του.
5. Στα νησιά και στις άγονες περιοχές μπορεί να επανέλθει το παλιό σύστημα, δηλαδή πριν διοριστεί κάποιος στο κέντρο, Αθήνα και Θεσσαλονίκη, να υποχρεούται να υπηρετήσει πρώτα επί 6μηνο στην επαρχία.
6. Μακροπρόθεσμα μπορούν να δίδονται υποτροφίες σε φοιτητές της Ιατρικής με την υποχρέωση να υπηρετήσουν στο ∆ημόσιο για 3-5 χρόνια μετά την αποφοίτησή τους.
7. Ο στρατός έχει δείξει με επιτυχία αυτόν τον δρόμο.
Κοινός νους χρειάζεται και πολιτική βούληση απαιτείται. Αλλά όμως ο κοινός νους δεν είναι καθόλου τόσο κοινός όσο νομίζουμε. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι αυτή η κατάσταση δεν αντιμετωπίζεται προκειμένου να ενισχυθεί ο ιδιωτικός τομέας.
*Οφθαλμίατρος, Λάρισα
