Κύριε διευθυντά
Σε πολλά δημοσιεύματα αναγράφεται συχνά η εσφαλμένη γραφή της λέξης Ιλισός αντί του ορθού Ιλισσός, σημαντικού ποταμού της Αθήνας. Ο Ιλισσός (προελληνικό τοπωνύμιο) διέρρεε το «κλεινόν άστυ», πηγάζων από τον Υμηττό και εξέβαλε, με τον Ηριδανό και τον Κηφισό, με διαφορετική πορεία, στη θάλασσα του Φαλήρου. Αναφέρεται από τους αρχαίους συγγραφείς: ἔστι δὲ τοιοῦτος μᾶλλον ὁ Ἰλισσὸς, ἐκ θἀτέρου τοῦ ἄστεως ῥὲων (Στράβ. 9, 1, 24), ιδιαίτερα από τον Πλάτωνα.
Ο αείμνηστος σοφός καθηγητής μας Ιωάννης Θεοδωρακόπουλος, διδάσκοντας τον Φαῖδρον αναφερόταν στον Σωκράτη που καλούσε τον Φαίδρο να αλλάξουν δρόμο και να καθήσουν κάτω από έναν ἀμφιλαφῆ (=πυκνόφυλλο) πλάτανο στις όχθες του ποταμού: «∆εῦρο ἐκτραπόμενοι κατὰ τὸν Ἰλισσὸν ἴωμεν, εἶτα ὅπου ἃν δόξῃ ἐν ἡσυχίᾳ καθιζησόμεθα» (229, Α), απ’ όπου ο Βορέας άρπαξε την κόρη του βασιλιά Ερεχθέα Ωρείθυια. Η περιοχή ήταν ιερός τόπος των Μουσών που εκαλούντο και Ιλισσιάδες και εκεί ετελούντο τα Μικρά ή εν Αγραις Μυστήρια. Από τον ποταμό ονομάσθηκε η συνοικία Ιλίσσια (επίδραση πιθανόν σε ουδέτερο από Ηλύσια Πεδία), μεταξύ του Δήμου Αθηναίων και του Δήμου Ζωγράφου.
*Δ.φ., Αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ενωσης Φιλολόγων και του Συλλόγου «Οι Φίλοι του Μουσείου Γ. Δροσίνη»
