Κύριε διευθυντά
Η τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι ανακαλεί στη μνήμη μας τον σημαντικό ποιητή μας Γεώργιο ∆ροσίνη, ο οποίος σε πολλά συνθέματά του αναφέρεται στην ιστορία της Γαλλίας. Η ιδιαίτερη αυτή σχέση προβάλλεται έντονα σε ποιήματα της «Πύρινης Ρομφαίας», που αναφέρονται στον γαλλικό λαό και στον Ναπολέοντα.
Αναλυτικότερα, το οκτάστροφο ποίημα «Στη Γαλλία» αποτελεί έναν χαιρετιστήριο ύμνο και ευλαβικό προσκύνημα, την ημέρα της εθνικής εορτής (14 Ιουλίου), όταν η Γαλλία εξήλθε νικήτρια από τον ευρωπαϊκό πόλεμο του 1914. Το δεκατετράστιχο σύνθεμα «Για τους Γάλλους» αναφέρεται σ’ ένα πολιτικό γεγονός του 1917, όταν συμμαχικό στράτευμα της Αντάντ αποβιβάζεται στον Πειραιά και απαιτεί την παραίτηση του φιλογερμανού βασιλιά Κωνσταντίνου. Ο ∆ροσίνης χαιρετίζει την άφιξη των Γάλλων ως φίλων –και όχι ως κατακτητών–, υπέρμαχων των δημοκρατικών ελευθεριών. Ποίημα με πολιτική διάσταση και πατριωτική έξαρση, συνδέοντας αλληγορικά τη θυσία των παλικαριών του Γάλλου στρατηγού και φιλέλληνα Κάρολου Φαβιέρου με τους γενναίους Σαλαμινομάχους, προμάχους της ελευθερίας.
∆ύο ποιήματα αναφέρονται στη στρατηγική και κυβερνητική μεγαλοφυΐα του αυτοκράτορα της Γαλλίας Ναπολέοντα Α΄ του Βοναπάρτη, του Κορσικανού ηγέτη, που εκπροσωπεί τη γαλλική δόξα και συνδέεται με την ανάσταση της Ελλάδας, χάρη στην ψυχολογική επίδραση που άσκησε η προσωπικότητά του στο πνεύμα του δουλωμένου Γένους. Ετσι, στο ποίημα «Ναπολέων» κάνει λόγο γενικότερα για την ηρωική και μεγαλόψυχη αντίσταση του ηττημένου αυτοκράτορα απέναντι στον νικητή, ενδεχομένως μετά την καταστροφική του συντριβή στο Βατερλώ (1815) και τη συνακόλουθη εξορία του στο νησί της Αγίας Ελένης, όπου θα σβήσει η δόξα του το 1821, τον ίδιο χρόνο που χρυσοφώτιζε στην Ελλάδα η λάμψη της ελευθερίας. Στο πολύστιχο ποίημα «Στα εκατό χρόνια του Ναπολέοντος 1821-1921», ο ποιητής εξυμνεί, με τρόπο λυρικό, τη μετάβαση του Ναπολέοντα από τον θάνατο στην αθανασία, τους πολεμικούς του θριάμβους και την απότιση φόρου μνήμης και τιμής, με κισσό και ελιά, σύμβολα του ∆ιονύσου και της Αθηνάς, στην αιώνια δόξα του για τη συμβολή του στην Ελληνική Επανάσταση.
Ενός μεσολογγίτικου σπαθιού γυμνή τη λάμα/
Την άπλωσα αφιέρωμα και προσφορά και τάμα/
Σ’ Εκείνον, που ήτον το γραφτό, για την ελευτεριά μας/
Φως απ’ τα νεκροκέρια του να δώση στα κεριά μας. (Στίχ. 13-16).
Παράλληλα, στη συλλογή «Σπίθες στη στάχτη» γράφει το τετράστιχο για τον Ναπολέοντα, με αφορμή την επίσκεψή του στον τάφο του, στην κρύπτη της εκκλησίας της Dome.
Τη δόξα σου Ναπολέων αναζήτησα /
στ’ άστρα θωρώντας τα ύψη /
και για να δω τον τάφο σου /
στα τρίσβαθα έχω σκύψει.
Ο ∆ροσίνης για τη μεγάλη του αγάπη και τη σύνολη προσφορά του στη Γαλλία, τη δεύτερη πνευματική του πατρίδα, τιμήθηκε από τη γαλλική πρεσβεία το 1924 με το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής (Légion d’ Honneur), που κοσμεί σήμερα το Μουσείο ∆ροσίνη, στην Κηφισιά, αλλά και με προσωπικό έγγραφο του πρεσβευτή της Γαλλίας, που συγκίνησε ιδιαίτερα τον ποιητή. Ο ίδιος, άλλωστε, έλεγε ότι η Γαλλία ήταν πάντα το αστέρι, το φως και η ελπίδα των νέων ποιητών που αγωνιζόμασταν για την καθιέρωση της δημοτικής γλώσσας. Στη χώρα αυτή, που τόσο αγάπησε, οργανώθηκε φιλολογικό μνημόσυνο στο Παρίσι (11/6/2001), ύμνος και δικαίωση για το έργο του, 50 χρόνια από τον θάνατό του, που πραγματοποιήθηκε στο Ελληνικό Σπίτι (Fondation Hellénique), σε κοινή συνεργασία του Συλλόγου «Οι Φίλοι του Μουσείου Γ. ∆ροσίνη» και του Ελληνικού Πολιτιστικού Κέντρου (Le centre culturel hellénique).
Δ.φ. Αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ενωσης Φιλολόγων και του Συλλόγου «Οι Φίλοι του Μουσείου Γ. Δροσίνη»
