Κύριε διευθυντά
Λέγεται ότι ο Τσαρούχης κάποια στιγμή απηυδισμένος από το τσιμέντωμα της Αθήνας είχε καλέσει τους νέους ευεργέτες, διαδόχους του Ζάππα και του Τοσίτσα, να δώσουν τα χρήματά τους για να γκρεμίσουν αντί να κτίσουν κτίρια και έτσι να δώσουν λίγο παραπάνω χώρο στην πόλη.
Εμπνευσμένος ίσως από αυτό και άλλη μια καταστροφική πυρκαγιά προτείνω, ένας νέος ευεργέτης να αναλάβει, με απόφαση της Βουλής αν απαιτείται, μερικές χιλιάδες στρέμματα πρώην δάσους. Αυτή να περιφραχτεί, και να αναλάβει ο ευεργέτης με επιστήμονες και εργάτες δικής του επιλογής να φυτέψει δένδρα, ελπίζω όχι πεύκα αλλά λιγότερο εύφλεκτα και ταιριαστά στο αττικό κλίμα, και να τα περιποιηθεί μέχρι να μπορούν να σταθούν μόνα τους. Μετά να αποδοθεί πάλι το νέο δάσος στο κοινό.
Θεωρώ ότι o προσωρινός αποκλεισμός του κοινού από δημόσιο χώρο θα είναι νόμιμος, ακόμα και αν χρειαστεί πράξη της Βουλής. Επίσης ο ευεργέτης, αν υπάρξει, θα πρέπει να αντισταθεί στα κόμματα που θα πέσουν επάνω του ζητώντας του να βολέψουν δικά τους παιδιά. Αλλά αν γίνει θα δώσει έναν πνεύμονα στην πόλη και, ίσως, ένα παράδειγμα προς μίμηση.
