Κύριε διευθυντά
Ολοι ξέρουμε τον Πόρο σαν ένα μικρό όμορφο νησάκι του Σαρωνικού, σε απόσταση μόλις 200-400 μέτρων από την ακτή της Πελοποννήσου. Ο Πόρος έχει έναν μόνο κύριο δρόμο, που ενώνει το κέντρο της πόλης με το Μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής, και έναν μικρότερο που οδηγεί στο Νεώριο.
Τα αυτοκίνητα επιτρέπεται να μπαίνουν ελεύθερα στο νησί. Μεταφέρονται από την απέναντι ακτή με φέρι-μποτ, ανά μισή ώρα, 16 ώρες το 24ωρο. Ομως τον Αύγουστο, ο παραλιακός δρόμος πλημμυρίζει από αυτοκίνητα, πούλμαν, δίκυκλα, τρίκυκλα, πατίνια… Οι πεζοί εξοβελίζονται και κινδυνεύουν. Τα ατυχήματα σχεδόν καθημερινά.
Πιστεύω ότι η δημοτική αρχή θα μπορούσε να επιβάλλει και στον Πόρο ό,τι γίνεται στις Σπέτσες. Δηλαδή οι επισκέπτες που πλημμυρίζουν το καλοκαίρι το νησί, να αφήνουν το αυτοκίνητό τους στην απέναντι ακτή και να επιτρέπεται η είσοδος αυτοκινήτων μόνον όσων αποδεδειγμένα έχουν σπίτι στο νησί. Μια τέτοια απόφαση θα φέρει αντιδράσεις, αλλά θα βελτιώσει την ποιότητα ζωής ημών των κατοίκων και θα σώσει την τουριστική αξία του Πόρου.
Φέτος η κατάσταση ήταν ομολογουμένως αφόρητη. Ο κεντρικός παραλιακός δρόμος ήταν καθημερινά δυσκολοδιάβατος έως αδιάβατος και είχαμε περισσότερο ή λιγότερο σοβαρά τροχαία. Πιστεύω ότι η ποιότητα ζωής και η διατήρηση της παραδοσιακής όψης του νησιού αξίζουν περισσότερο από το όποιο, κακώς ή καλώς εννοούμενο, ατομικό οικονομικό συμφέρον.
*Δικηγόρος
