Κύριε διευθυντά
Η διαπιστωμένη πλέον κλιματική μεταβολή επιβάλλει τη συστηματική, συνεχή και οργανωμένη δενδροφύτευση παντού και ιδιαίτερα στον αστικό και περιαστικό χώρο. Ο ρόλος του προγραμματισμού, της οργάνωσης και της ανάληψης του κόστους (πολύ μικρό σε σχέση με άλλες δραστηριότητες) για δενδροφυτεύσεις ανήκει ασφαλώς στους δήμους και στην περιφέρεια, όμως η κινητοποίηση και συμμετοχή στο έργο των δενδροφυτεύσεων, των κοινωνικών φορέων και πολιτών θεωρείται αποδεδειγμένα πολύτιμη.
Στην Περιφέρεια Πελοποννήσου, με τις εκατοντάδες πυρκαγιές κάθε χρόνο και την καταστροφή μεγάλων δασικών εκτάσεων, μαζί με τις σοβαρές ελλείψεις σε μεγάλα δένδρα στα αστικά κέντρα της, δεν υπάρχει συνείδηση των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής. Από την άλλη, η πομπώδης ρητορεία και οι μεγαλεπήβολοι σχεδιασμοί, που στοχεύουν περισσότερο στην επικοινωνία, δηλαδή την ψηφοθηρία, προκαλούν σύγχυση.
Πρέπει να γίνει συνείδηση πως η άμυνα στην κλιματική μεταβολή, η βελτίωση του μικροκλίματος στις πόλεις και η ποιότητα της ζωής μας συνδέονται, μεταξύ άλλων, με τις φυτεύσεις μεγάλων δένδρων σε πεζοδρόμια, πλατείες, προαύλια σχολείων και εκκλησιών, αθλητικούς χώρους, κοιμητήρια κ.ά., πάντοτε όμως προγραμματισμένα και οργανωμένα. Ο κάθε δήμος επιβάλλεται να διαθέτει το δικό του φυτώριο, μπορεί να ζητήσει δένδρα από τα φυτώρια των δασαρχείων που δίδονται δωρεάν, τα σχολεία μας πρέπει να εντάξουν στις δραστηριότητές τους δράσεις δενδροφύτευσης και αναδοχής πάρκων. Οι περιφέρειες επιβάλλεται να προχωρήσουν σε εκτεταμένες φυτεύσεις δένδρων και θάμνων στα πρανή και στα όρια του οδικού δικτύου. Επιπλέον, και επειδή στο τρέχον ΕΣΠΑ/ΠΕΠ τα περισσότερα χρήματα διατίθενται για έργα με περιβαλλοντικό αποτύπωμα, επιβάλλεται να αξιοποιηθούν υπάρχουσες μελέτες ή να συνταχθούν νέες για έργα μεγάλης περιβαλλοντικής σημασίας, όπως τα έργα στο Πολυλίμνιο και τον Πάμισο στη Μεσσηνία, τον Ευρώτα στη Λακωνία, τη λίμνη Τάκα στην Αρκαδία, την περιοχή του Ισθμού και το Σαραντάπηχο στην Κορινθία κ.ά.
Προφανώς δεν ασπάζονται όλοι τα αυτονόητα, για εκτεταμένες δενδροφυτεύσεις, με διάφορα (ψευδο) επιχειρήματα, από την έλλειψη νερού και προσωπικού, μέχρι τις καταστροφές πεζοδρομίων από τα ριζώματα των δένδρων. Επιβάλλεται ο εκσυγχρονισμός των βιολογικών καθαρισμών, ώστε να χρησιμοποιείται το νερό στην άρδευση, όπως και η χρησιμοποίηση ενδεδειγμένης τεχνικής για να αποφεύγονται τα ριζώματα στα πεζοδρόμια.
Συμπερασματικά, η φύτευση μεγάλων δένδρων μέσα και γύρω από τις πόλεις μας αποτελεί καλή απάντηση στην κλιματική μεταβολή και σωτήρια δράση για την υγεία, την αισθητική, την ποιότητα ζωής μας. Στην αυτοδιοίκηση, στις τεχνικές υπηρεσίες και στις υπηρεσίες πρασίνου ανήκει το καθήκον για τον προγραμματισμό και την οργάνωση των φυτεύσεων, αλλά στους πολίτες, στα σχολεία και στους φορείς η ευθύνη της κινητοποίησης και της δράσης.
