Κύριε διευθυντά
Παίρνω αφορμή από παλαιότερο άρθρο της «Καθημερινής»: «Η εθνική μας βιομηχανία χρήζει προστασίας», αλλά και από κάποιο άλλο ανάλογο δημοσίευμα, στο οποίο νησιώτες παραπονιούνταν ότι έχασαν τον τόπο τους και τη ζωή τους λόγω της υπερβολής του τουρισμού – παραπονιούνταν για την πυκνή και άναρχη δόμηση που προορίζεται να… στεγάσει τους τουρίστες κ.λπ. κ.λπ.
Θέλω να προσθέσω τη φωνή μου και να τονίσω κι άλλες αρνητικές πλευρές του τουρισμού, κυρίως στις επαρχιακές πόλεις και στα χωριά. Οι άνθρωποι εκεί εγκαταλείπουν τις δημιουργικές δουλειές τους, τα κτήματά τους παραμένουν χέρσα, τα ζώα τους παραμελημένα, όλοι έχουν γίνει γκαρσόνια ή έχουν ανοίξει μικρομάγαζα με τουριστικά είδη ή καφενεία ή φαγάδικα. Ομως αυτές οι δουλειές δεν είναι δημιουργικές, μόνο κάποια χρήματα φέρνουν. Αλλοτε καμάρωναν οι άνθρωποι για τον καρπό του χωραφιού τους ή του αμπελιού τους, για το σπουδαίο κρασί που έφτιαχναν, για το γάλα που άρμεγαν από τα πρόβατα και τα γίδια τους, για το τυρί που «έπηζαν»… Τώρα τίποτε απ’ όλα αυτά. Τώρα τα χωριά αδειάζουν και τα σχολεία κλείνουν – αυτό το τελευταίο είναι η πιο χειροπιαστή απόδειξη του κατήφορου που έχουμε πάρει. Οι λίγοι που παραμένουν στον τόπο τους ασχολούνται με τον τουρισμό! Θα μου πείτε, οι εποχές αλλάζουν, ναι βέβαια οι εποχές αλλάζουν, αλλά δεν βλέπω τον λόγο να αλλοιώνουν τόσο πολύ τη ζωή του τόπου όπου γεννήθηκαν και… ζουν, ακόμα τουλάχιστον, κάποιοι συνέλληνες.
Και να μην ξεχνάμε: δεν έχουμε κάνει κανένα συμβόλαιο! Ποιος μας εγγυάται ότι τα πράγματα για τον τουρισμό θα πηγαίνουν πάντοτε τόσο καλά όσο φέτος – οι διεθνείς συγκυρίες παίζουν μεγάλο ρόλο, οι πόλεμοι που μαίνονται τριγύρω μας επίσης.
Κική Αλατζόγλου
Τέως καθηγήτρια Ιονίου Πανεπιστημίου
