Κύριε διευθυντά
Εάν πραγματικά θέλουμε να δούμε τον τόπο μας να ατενίζει με αισιοδοξία το μέλλον, πέρα από την ιερή υποχρέωση διαφύλαξης των εθνικών μας συνόρων, οφείλουμε πρωτίστως να αντιμετωπίσουμε κρίσιμα θέματα που μακροπρόθεσμα απειλούν να πληγώσουν σοβαρά την υπόστασή μας.
Αρχικά, η υπογεννητικότητα, που εάν συνεχιστεί, μας καταδικάζει σε διαρκή συρρίκνωση του πληθυσμού με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Αποτελεσματικό όπλο για τη μακροπρόθεσμη αντιμετώπιση του φαινομένου θα ήταν η αναστροφή της αστυφιλίας και η ενίσχυση της περιφέρειας, ιδιαίτερα των νησιών μας, που όμως μπορεί να επιτευχθεί μόνο με ουσιαστικά κίνητρα. Υπάρχουν όμως και άλλα σοβαρά θέματα. Η πρόσφατη πυρκαγιά που έπληξε την Αττική καταστρέφοντας, πέρα από τον δασικό πλούτο, οικίες και επιχειρήσεις, σε συνδυασμό με τη διαφαινόμενη μη αναστρέψιμη κλιματική αλλαγή οδηγούν στο ρεαλιστικό συμπέρασμα ότι πρέπει να συμφιλιωθούμε με το γεγονός ότι θα ζούμε πλέον με τις φωτιές, αλλά και τις πλημμύρες. Οπως, επίσης, γνωρίζουμε ότι είναι αναπόφευκτο να βιώνουμε σεισμούς.
Οσα μέτρα και εάν λαμβάνονται από την εκάστοτε κυβέρνηση, είναι αδύνατον να αποτελέσουν την ιδανική λύση. Αυτό που μπορεί και πρέπει να βελτιώνεται είναι η πρόληψη αλλά και ο συντονισμός της αντιμετώπισης κάθε καταστροφής. Οταν ζούμε σε μια χώρα στην οποία κατά τους θερινούς μήνες μπορεί να ξεσπάσουν συγχρόνως πολλές πυρκαγιές, σε μεγάλη απόσταση η μία από την άλλη, πόσα εναέρια μέσα μπορούμε άραγε να διαθέτουμε μαζί με ισάριθμους εκπαιδευμένους χειριστές, 30, 50, 100 ή 200;
Το ζήτημα των πυρκαγιών, των πλημμυρών, όπως και αυτό των σεισμών, χρήζει καθολικής αντιμετώπισης από όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες, είτε αφορά τα μέτρα πρόληψης, είτε αυτά για την αντιμετώπισή τους. Στον πόλεμο κατά του όποιου εχθρού στρατεύονται οι πάντες και η αυταπάρνηση που έδειξαν δεκάδες πολίτες για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της πρόσφατης λαίλαπας, οδηγεί σε μία και μόνο σκέψη. Ο λαός μας χρειάζεται να είναι κατάλληλα εκπαιδευμένος για να μπορεί να συνδράμει την πολιτεία στην προσπάθειά της, τόσο να προλάβει όσο και να αντιμετωπίσει τη συμφορά, είτε αυτό αφορά σεισμό, πλημμύρα ή πυρκαγιά. Η εκπαίδευση δε αυτή είναι καλό να σχεδιαστεί και να ξεκινήσει άμεσα από τα σχολεία. Μαζί με τα πρώτα γράμματα, τα παιδιά μας χρειάζεται να συνειδητοποιήσουν από νωρίς την ωμή πραγματικότητα που μας υποχρεώνει να συμβιώνουμε με αυτά τα ακραία φαινόμενα.
Οι περισσότερες προσπάθειες της εκάστοτε κυβέρνησης για την ενδυνάμωση της εθνικής οικονομίας ακυρώνονται ύστερα από κάθε φυσική καταστροφή. Οι επιπτώσεις από τα ακραία φαινόμενα προκαλούν απόγνωση, δυστυχία και θυμό που καμία κρατική παροχή δεν μπορεί να απαλύνει, ενώ συχνά οδηγούν τη χώρα σε πολιτική αστάθεια. Είναι χρέος όλων μας να συνδράμουμε την προσπάθεια της πολιτείας, όπως έγινε από πολλούς με τον καθαρισμό των οικοπέδων τους. Ομως και η πολιτεία πρέπει επιτέλους να συνειδητοποιήσει ότι οφείλει να δημιουργεί πολίτες, των οποίων η εκπαίδευση από την τρυφερή ηλικία των πρώτων σχολικών χρόνων θα λειτουργεί αποτελεσματικά στην προσπάθεια αποτροπής και μετριασμού των επιπτώσεων που θα έχουν στο μέλλον τα ακραία φαινόμενα, που αποτελούν δυστυχώς πλέον μέρος της ζωής μας.
Αυτές είναι μεταρρυθμίσεις που μπορεί να κάνουν πιο αισιόδοξο τον Ελληνα πολίτη. Κατά την ταπεινή μου άποψη.
Γιώργος Μ. Φουστάνος
Ιστορικός Ερευνητής
