Κύριε διευθυντά
Κάθε τόσο γίνεται πολύς λόγος όταν κάποιο δημόσιο πρόσωπο ξεστομίζει (είτε προφορικά είτε ψηφιακά) κάποιον απρεπή χαρακτηρισμό, συχνά υβριστικό για κάποιον άλλο (υπάρχει και πρόσφατο παράδειγμα). ∆υστυχώς, εν ονόματι της καλώς νοουμένης ελευθερίας του λόγου, έχουμε φθάσει ως κοινωνία να αποδεχόμαστε ως φυσιολογική κατάσταση την κάθε είδους αθυροστομία (υβρεολόγιο, χλευασμούς, ψευδολογίες κ.λπ.) χωρίς να αντιδρούμε, μήπως τυχόν και μας χαρακτηρίσουν «ακροδεξιούς». Τυχόν διαμαρτυρία κατά του φαινομένου αυτού καταδικάζεται ως «λογοκρισία». Ωστόσο, έχουμε δει στο παρελθόν (τόσο εδώ όσο και, κυρίως, σε άλλες χώρες) μεμονωμένες λέξεις να ανάβουν κυριολεκτικά φωτιές και να οδηγούν σε κοινωνικές εκρήξεις, συχνά με αθώα θύματα σε άλλες γωνιές της γης. Αν ο καθένας μας είναι πιο προσεκτικός στα λόγια του και αναλογίζεται τις πιθανές συνέπειες μιας άστοχης εκφοράς λόγου (μικρούς μάς συμβούλευαν «πριν μιλήσουμε να βουτάμε τη γλώσσα στο μυαλό»), αυτό δεν αποτελεί λογοκρισία αλλά σύνεση. Επιτέλους, κάποια στιγμή θα πρέπει να μάθουμε να φερόμαστε ως λογικά και πολιτισμένα όντα.
Αντώνης Παπαγιάννης
Ιατρός
Θεσσαλονίκη
