Κύριε διευθυντά
Με αφορμή την πρόσφατη πρόταση του διακεκριμένου συνταγματολόγου κ. Νίκου Αλιβιζάτου για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα με «συμφωνία παρακαταθήκης» (δεν περιλαμβάνει το αγκάθι της ιδιοκτησίας), η οποία όμως υποχρεώνει σε επιστροφή οποτεδήποτε τούτο ζητηθεί από τον παρακαταθέτη, δηλαδή το Βρετανικό Μουσείο («Καθημερινή» 1/10 ), και τη γνώμη για «άμεση και χωρίς όρους επιστροφή των Γλυπτών, η οποία πρέπει να είναι το σταθερό και επίμονο αίτημά μας» του διακεκριμένου αρεοπαγίτου κ. Ευάγγ. Ανδριανού («Καθημερινή» 8/10), θα ήθελα να διατυπώσω τα εξής:
Χωρίς να έχω νομικές γνώσεις, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τις διεθνείς συμφωνίες, διερωτώμαι μήπως μία «συμφωνία παρακαταθήκης» με το Βρετανικό Μουσείο αποτελέσει ένα πρώτο σημαντικό βήμα που ανοίγει τον δρόμο για μια επόμενη συμφωνία παραμονής των Γλυπτών στη χώρα μας χωρίς όρους. Δηλαδή την παραίτηση του Βρετανικού Μουσείου από την «επικαλούμενη ιδιοκτησία» (εκ των δεδομένων κλεπταποδοχή). Δυστυχώς, η ιστορία μας περιλαμβάνει πολλές περιπτώσεις κατά τις οποίες επιμένοντας στο ιδεατό, δεν συμφωνήσαμε σε σχετικά συμφέρουσες (ίσως ενδιάμεσες προς το ιδεατό) λύσεις, με κραυγαλέο τραγικό παράδειγμα την Κύπρο.
*Ομότιμος καθηγητής, Τμήμα Βιολογίας, Πανεπιστημίου Κρήτης
