Κύριε διευθυντά
Καθώς πλησιάζουμε την 5η Νοεμβρίου, οι αμφίρροπες εκλογές στις ΗΠΑ θα εμπεδώσουν, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, εθνικές αντιπαλότητες και διαιρέσεις. Οι δημοκρατικές ελευθερίες του Συντάγματος του 1786 θα αναμετρηθούν με τις έντονα διαφοροποιημένες κοινωνικές συνθήκες των σημερινών πολιτειών και τις απαιτητικές επιστημονικές και τεχνολογικές εξελίξεις στους χώρους των ΜΜΕ (ορισμένες από τις οποίες εκμεταλλεύονται ήδη για ιδιοτελείς σκοπούς η Ρωσία και η Κίνα).
Για πρώτη ίσως φορά από την εποχή του λαϊκιστή αντιπροέδρου Ααρον Μπερ (1801-1805) αμφισβητούνται τόσο έντονα οι ηθικές αρχές του Συντάγματος του Τζορτζ Ουάσιγκτον και παράλληλα ενισχύονται τόσο απροκάλυπτα δικαιώματα ανεξαρτησίας ορισμένων πολιτειών όπως το Τέξας, η Νότια Καλιφόρνια, η Αριζόνα.
Βεβαίως ο Τραμπ ενισχύει πολιτειακές τάσεις ανεξαρτητοποίησης όπου τον ευνοούν. Και βεβαίως η Χάρις προσελκύει τους μεγάλους μειονοτικούς πληθυσμούς των μεταναστών και των κοινωνικά ανένταχτων, ενώ ταυτόχρονα παραμένει πιστή σε παραδοσιακές φιλελεύθερες αρχές.
Θεωρείται πλέον δεδομένο ότι το αποτέλεσμα των εκλογών θα κριθεί από μερικές χιλιάδες ψήφους στις πολιτείες-κλειδιά που εκλέγουν δυσανάλογα υπεράριθμους αντιπροσώπους σε σχέση με τις ψήφους που προσμετρά καθένας τους στην περιοχή του. Και αυτό το εκλογικό δεδομένο και μόνον καθιστά τις ΗΠΑ μια επικίνδυνη χώρα για τα επόμενα τέσσερα χρόνια: η σούπερ υπερδύναμη του πλανήτη θα παραμένει εσωστρεφής, εμφύλια διχασμένη, αμφίρροπη στην εξωτερική της πολιτική, αναποφάσιστη στις κυβερνητικές της πολιτικές που εκ των πραγμάτων θα την διαιρούν αντί να την ενώνουν.
Είτε προτιμάτε το καλοπροαίρετο γέλιο της Χάρις είτε τις «κατατροπωτικές» δηλώσεις του Τραμπ, κανένας από τους δύο δεν θα κυβερνήσει τις ΗΠΑ με εθνική συναίνεση. Ταυτόχρονα το διεθνές Ισλάμ, η Ρωσία, η Κίνα περικυκλώνουν απρόσκοπτα σχεδόν την Ευρώπη που αγαπάμε.
