Κύριε διευθυντά
Τακτικός αναγνώστης από χρόνια της «Καθημερινής» διάβαζα πάντα τις επιστολές αναγνωστών και τις απόψεις του Χρήστου Γιανναρά. Πολλές φορές προσπαθούσα να εμβαθύνω σ’ αυτά που έγραφε και όχι πάντα με επιτυχία. Υπήρξε ένα σπουδαίο μυαλό!
Ομως, θα συμφωνήσω απόλυτα με τα γραφόμενα του αναγνώστη σας, κ. Μ. Πολυβίου.
Εκτός του ότι δύσκολα να πει μια καλή κουβέντα, για κάποιον δημόσιο άνδρα, είχε και μια περίεργη εμμονή με τη λέξη «έρως».
Ποτέ όμως δεν πίστευα ότι δεν ήξερε ή δεν ήθελε να ξέρει αυτό που γνωρίζουν και οι μαθητές του δημοτικού (ΣΤ΄ τάξη): τι σημαίνει η λέξη εμφύλιος.
Ισως τελικά έχουμε ανάγκη από ανθρώπους της ίδιας φυλής, με απλά μυαλά.
Με την ευχή να μην ξαναζήσουμε εμφύλιο, ούτε όπως τον καταλαβαίνουμε οι περισσότεροι αλλά ούτε όπως τον καταλάβαινε ο Χρ. Γιανναράς!
ΥΓ. 1: Παιδί του εμφυλίου ήμουν κι εγώ.
ΥΓ. 2: Κατά Μπαμπινώτη: Εμφύλιος: με την ίδια φυλή ή με ομοεθνείς, από την αρχαιότητα.
