Κύριε διευθυντά
Στην περιοχή όπου διαμένω, τα τελευταία χρόνια υπάρχει οργασμός αντιπαροχής. ∆όθηκαν ύψη, δεν έχει μείνει άκτιστο οικόπεδο, ενώ παλαιές γραφικές μονοκατοικίες με κήπους και δέντρα κατεδαφίζονται ασταμάτητα, στη θέση τους δε κατασκευάζονται πολυώροφα ακαλαίσθητα μεγαθήρια. Το χειρότερο όλων είναι ότι στα νέα κτίρια δεν προβλέπονται πιλοτές αλλά γίνεται πλήρης εκμετάλλευση σε διαμερίσματα ακόμη και του ισογείου! Βέβαια υπάρχουν υπόγεια γκαράζ αλλά προφανώς σε αυτά οι θέσεις στάθμευσης χρεώνονται έξτρα από τους εργολάβους ή οι θέσεις αυτές δεν επαρκούν για όλους τους ενοίκους, με αποτέλεσμα οι δρόμοι να γεμίζουν με επιπλέον αυτοκίνητα λόγω αύξησης του πληθυσμού. Το να βρει κάποιος πλέον ελεύθερη θέση στάθμευσης είναι επίτευγμα έπειτα από αρκετό ψάξιμο. Θέλω να πω ότι με τον τρόπο αυτόν η ποιότητα ζωής υποβαθμίζεται έτι περισσότερο αφού με τα νέα κτίρια δεν υπάρχει καμία προοπτική για δημιουργία νέων χώρων πρασίνου και αναψυχής. Το θέαμα σε ένα πάλαι ποτέ όμορφο προάστιο της Αθήνας, φρικτό. Τσιμέντο και λαμαρίνα. Τα τελευταία 70 χρόνια έχει απλωθεί παντού σαν καρκίνος σε ολόκληρο το λεκανοπέδιο και τον νομό Αττικής. H ποιότητα ζωής για τουλάχιστον τον μισό πληθυσμό της χώρας που κατοικεί εδώ, παραμένει το μέγα ζητούμενο.
