Κύριε διευθυντά
Οπως κάθε χρόνο, με συγκίνηση και περηφάνια παρακολούθησα στην οθόνη την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου, που μας θύμισε για μια ακόμη φορά το θρυλικό ΟΧΙ και το έπος του ’40. Καθώς τραγουδούσα τα εμβατήρια που τη συνόδευαν, μου ήρθε στο μυαλό ο αδελφός της μητέρας μου που ήταν από τους πρώτους που σκοτώθηκαν «πάνω κει στης Πίνδου μας τις κορφές», όπου έμεινε και το σώμα του. «Ανδρών επιφανών πάσα γη τάφος». Μετά την απελευθέρωση, όταν το ραδιόφωνο μετέδιδε την παρέλαση της 25ης Μαρτίου, η καρδιά της γιαγιάς μου δεν άντεξε και έφυγε να πάει να τον συναντήσει. Στην Αγγλία, όπου ζω, στις 11 Νοεμβρίου γιορτάζεται η ημέρα της λήξης του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου με την επέτειο της ανακωχής (Armistice). Είναι η ημέρα της μνήμης (Remembrance Day) όλων αυτών που θυσιάστηκαν. Από τις αρχές του μήνα, ο κόσμος φοράει μια κόκκινη παπαρούνα στο πέτο, που συμβολίζει το γεγονός ότι στις κατεστραμμένες από τους βομβαρδισμούς και τα χημικά όπλα πεδιάδες της Φλάνδρας, στο Βέλγιο, είδαν να φυτρώνουν παπαρούνες. Το ποίημα του Καναδού Τζον Μάκρι «Στις πεδιάδες της Φλάνδρας», προς τιμήν του συμμαχητή και φίλου του Αλέξις Χέλμερ που σκοτώθηκε στη μάχη του Υπρ, έδωσε την ιδέα η παπαρούνα να γίνει το σύμβολο όλων αυτών που θυσιάστηκαν…
Στην Ελλάδα, ο Στράτης Μυριβήλης, στο αντιπολεμικό βιβλίο του «Ζωή εν Τάφω», αναφέρεται σ’ αυτήν την παπαρούνα, την «ανοιγμένη σαν μικρή βελουδένια φούχτα».
Στις 26 Οκτωβρίου, στον ναό του Αγίου Δημητρίου στο Εντμοντον του Λονδίνου, μετά την Αρχιερατική λειτουργία, έγινε επιμνημόσυνη δέηση υπέρ των πεσόντων κατά την τραγική εισβολή στην Κύπρο πριν από πενήντα χρόνια και φυτεύτηκε μία ελιά, σύμβολο της ειρήνης, με την ευχή η ειρήνη να ριζώσει σε ολόκληρο τον κόσμο, το «Ειρήνη πάσι».
*Φιλόλογος, ψυχολόγος, Λονδίνο
