PAGES

Τα αποτελέσματα των χθεσινών δημοτικών εκλογών στην Τουρκία επιβεβαιώνουν όλα όσα είχαν διαφανεί στο σύνολο των εκλογικών αναμετρήσεων στη γειτονική χώρα μετά τις μεγάλες διαδηλώσεις του πάρκου Γκεζί το 2013: ο διχασμός στην τουρκική κοινωνία βαθαίνει, η απήχηση του Ταγίπ Ερντογάν συρρικνώνεται αλλά προς το παρόν η συνολική κυριαρχία του δεν αμφισβητείται.

Βασική προϋπόθεση επιτυχίας σε πολυμερή σχήματα εξωτερικής πολιτικής, είναι η καλλιέργεια εμπιστοσύνης μεταξύ των εμπλεκόμενων εταίρων. Η Ελλάδα, το Ισραήλ και η Κύπρος αναπτύσσουν σταθερά τη συνεργασία τους στην Ανατολική Μεσόγειο επειδή έχουν κοινά συμφέροντα και μοιράζονται τις ίδιες αξίες.

Το kathimerini.gr και το Security Bulletin, φιλοξενούν δύο άρθρα για το ζήτημα που, όπως φαίνεται, απασχολεί την κοινή γνώμη, ενώ είναι δυνατόν και να εργαλειοποιηθεί από εκείνους που δεν επιθυμούν την παγίωση του νέου status quo στα Δυτικά Βαλκάνια και της εμπέδωσης της ευρωατλαντικής πορείας για τις χώρες της περιοχής.

Αφορμή για το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί το πρόσφατο δημοσίευμα του BBC περί καταπιεσμένης (σλαβο)μακεδονικής (πρωτίστως γλωσσικής) μειονότητας στην Ελλάδα. Δεν αξιολογώ τη βασιμότητα των ισχυρισμών. Βρήκα, όμως, ενδιαφέρουσα τη σύνδεση που έγινε από σχολιαστές μεταξύ του δημοσιεύματος και της Συμφωνίας των Πρεσπών (ΣτΠ) για το Μακεδονικό.  

Αρκεί η συμφωνία των Πρεσπών για να δημιουργηθεί «μακεδονική» μειονότητα στην Ελλάδα; Εδώ και πολλά χρόνια είναι αποδεκτό πως η ύπαρξη μίας μειονότητας δεν είναι νομικό αλλά πραγματικό γεγονός. Επομένως ένα νομικό κείμενο δεν αρκεί για να δημιουργηθεί μειονότητα. 

Μέχρι περίπου το τέλος του 2017, οι εντάσεις στην Κορεατική Χερσόνησο ήταν διαρκείς. Το αμερικανικό δόγμα στραγγαλισμού – μέσω της επιβολής αυστηρών κυρώσεων –  της Βορείου Κορέας σε συνδυασμό με τις τακτικές πυραυλικές δοκιμές της τελευταίας είχαν δημιουργήσει κλίμα αντιπαλότητας, με πολλά σύννεφα πολέμου να συγκεντρώνονται στην περιοχή. 

Η ανακάλυψη του δυνητικού κοιτάσματος Γλαύκος αποτελεί ένα πολύ σημαντικό σημείο καμπής για την πορεία του κυπριακού ενεργειακού προγράμματος.

Η επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στην Τουρκία πραγματοποιείται σε μία περίοδο όπου το διπλωματικό κεφάλαιο του Αλέξη Τσίπρα στο εξωτερικό είναι αντιστρόφως ανάλογο με το πολιτικό του στο εσωτερικό. Η κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών από τη Βουλή των Ελλήνων αναβάθμισε τόσο την εικόνα όσο και το κυριότερο την αξιοπιστία της χώρας διεθνώς. 

Υπάρχει μια διάσταση της, κυρωμένης πια, συμφωνίας των Πρεσπών, που ουδέποτε έχει αναδειχθεί. Αυτή η διεθνής συμφωνία αλλαγής του καθεστώτος των σχέσεων της Ελλάδας με μια άλλη, γειτονική χώρα είναι η πρώτη τόσο δραστικού χαρακτήρα εξέλιξη στο πεδίο της Ελληνικής διπλωματίας από τις Συμφωνίες της Ζυρίχης του 1960.

Η διπλωματική αβρότητα και οι θερμές ευχαριστίες της Άγκελα Μέρκελ προς τον Αλέξη Τσίπρα για τη συμφωνία των Πρεσπών ήταν μάλλον αναμενόμενες. Κατ’ ακρίβεια ο σκοπός της επίσκεψής της στην Ελλάδα, φαίνεται ότι ήταν αποκλειστικά αυτός.

Η απόφαση του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ για αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από τη Συρία ζωντανεύει τη συζήτηση για τις μελλοντικές εξελίξεις στη χώρα.