Ο Ζόραν Ζαεφ πανηγυρίζει για το αποτέλεσμα που του έδωσε δικό του Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Δικαίως, αφού εφεξής δεν θα έχει έναν πρόεδρο στο «κεφάλι» του, ο οποίος θα του γυρίζει ένα μετά το άλλο πίσω κρίσιμα νομοσχέδια, όπως έκανε ο Γκιόργκι Ιβάνοφ (αλβανική γλώσσα, συμφωνία Πρεσπών, κ.α.). Πολιτικά όμως δεν θα πρέπει να είναι καθόλου ικανοποιημένος.
Ο υποψήφιος του Στέβο Πεντάροφσκι έλαβε ποσοστό 51,61% αλλά αυτό ήταν αποτέλεσμα της σύμπραξης τεσσάρων κομμάτων, του SDSM του Ζάεφ, του DUI του Αλί Αχμέτι και άλλων δυο αλβανικών με μετρήσιμη δύναμη στο αλβανικό στοιχείο.
Απεναντίας το 44,73% της Γκορντάνα Σιλιάνοφσκα πιστώνεται εξ ολοκλήρου στο κεντροδεξιό VMRO-DPMNE, αφού η υποψήφιά του δεν είχε την στήριξη κανενός άλλου κόμματος, ούτε βεβαίως Αλβανών ψηφοφόρων. Με βάση το αποτέλεσμα, αν χθες οι εκλογές είχαν γίνει για την ανάδειξη νέας Βουλής, τότε πρώτο κόμμα θα ήταν το VMRO-DPMNE, ασχέτως αν δεν θα έβρισκε συμμάχους για να σχηματίσει κυβέρνηση.
Σε πολλές περιοχές όπου υπερτερεί συντριπτικά το σλαβομακεδονικό στοιχείο, μάλιστα, η Σιλιάνοφκα κυριάρχησε και δεν έπαιξε ρόλο σε αυτό μόνο η συμφωνία των Πρεσπών.
Η δυσαρέσκεια της κοινωνίας για την έως τώρα διακυβέρνηση του Ζάεφ αυξάνεται. Οι πολίτες διαπιστώνουν ότι σχεδόν τίποτα δεν έχει αλλάξει ως προς τις πρακτικές άσκησης της εξουσίας από τον Ζάεφ, σε σχέση με εκείνες του Γκρούεφσκι.
Η διαφθορά, ο νεποτισμός, ο άκρατος κομματισμός, η πολιτική συναλλαγή, ο έλεγχος των ΜΜΕ και της δικαιοσύνης, απλώς απέκτησαν σοσιαλδημοκρατικό μανδύα.
Ο Ζάεφ φαίνεται να αντιλαμβάνεται ότι τα πανηγύρια (του) για την συμφωνία των Πρεσπών τελειώνουν και θα πρέπει να διαχειριστεί την σκληρή πραγματικότητα μιας κοινωνίας βυθισμένης στη φτώχεια και την απογοήτευση και έχει εξαγγείλει «επιχείρηση σκούπα», ευρύ ανασχηματισμό δηλαδή, μετά τις εκλογές για πρόεδρο.
Προφανώς θα επιχειρήσει να εκτονώσει με αυτή την κίνηση την διογκούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια για την πολιτική της κυβέρνησής του και να προχωρήσει τις (αρκετές και δύσκολες) μεταρρυθμίσεις που πιέζουν οι σύμμαχοι να γίνουν, ώστε να του ανοίξουν τις πόρτες για την Ε.Ε.
Μέχρι τώρα επιδείκνυε στους πολίτες τη συμφωνία των Πρεσπών και τα οφέλη από αυτήν.
Την ένταξη, δηλαδή, στο ΝΆΤΟ που, στην τελική, για τους απλούς ανθρώπους δεν σημαίνει τίποτα, και την λήψη ημερομηνίας έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων για την Ε.Ε, την οποία πιθανότατα δεν θα λάβει τον Ιούνιο.
Από σήμερα το πρωί ασχολείται, όπως όλη η κυβέρνησή του, με την αυριανή επίσκεψη του Πάπα Φραγκίσκου, προσδοκώντας μια «ευλογία» για τη συνθήκη των Πρεσπών, και ίσως έναν καλό λόγο περί Νόμπελ Ειρήνης, που θα του έδινε μερικούς πολιτικούς πόντους.
Από την Τετάρτη όμως, όταν τα επινίκια πανηγύρια και οι «προσευχές» ελέω Ποντίφικα θα έχουν τελειώσει, ο Ζάεφ θα τεθεί ενώπιος ενωπίω με τη σκληρή καθημερινότητα των πολιτών και τον αντίκτυπο της πολιτικής που έχει ασκήσει έως τώρα.
