Κοινή πεποίθηση είναι ότι ο θεσμός του Χρηματιστηρίου στην Ελλάδα επλήγη βάναυσα τη διετία 1999 – 2000. Αποτέλεσμα είναι σήμερα, τέσσερα χρόνια αργότερα, η Σοφοκλέους να αντιμετωπίζεται με καχυποψία από την πλειονότητα των επενδυτών, γεγονός που δεν επιτρέπει στην Κεφαλαιαγορά να επιδράσει θετικά στην οικονομία.
Η καχυποψία δύσκολα μπορεί να καμφθεί, καθώς ουδείς εκ των υπευθύνων έχει τιμωρηθεί για τα όσα συνέβησαν τη συγκεκριμένη περίοδο. O άλλοτε θαυμαστός «λαϊκός καπιταλισμός» έχει μετατραπεί σήμερα σε συντρίμμια, που έχουν εγκλωβίσει τις περιουσίες εκατοντάδων χιλιάδων μικροεπενδυτών. Για το ΠΑΣΟΚ θεωρητικά δεν έγινε τίποτα και το επιθυμητό θα ήταν όλη αυτή η ιστορία να ξεχαστεί, καθώς τούτο βολεύει και πολιτικά, αφού δεν ξύνει πληγές και μνήμες σκοτεινές.
Οι χρυσές εποχές
Στις 2 Ιουνίου 1999, λίγο πριν από τις προηγούμενες ευρωεκλογές, ο κ. Γ. Παπαντωνίου ως υπουργός Εθνικής Οικονομίας δήλωνε με χαρακτηριστική άνεση: «Το κόμμα του Χρηματιστηρίου ψηφίζει ΠΑΣΟΚ». Στο ίδιο χρονικό διάστημα ο τιτλοφορούμενος και πρόεδρος των μικρομετόχων κ. Δ. Καραγκούνης δήλωνε συνεπαρμένος σε ραδιοφωνικό σταθμό: «H άνοδος του Χρηματιστηρίου είναι αποτέλεσμα της σωστής οικονομικής πολιτικής Σημίτη – Παπαντωνίου».
Ηταν ακόμα οι χρυσές εποχές της Σοφοκλέους, όταν η άνοδος του δείκτη αποτελούσε κατά τον κ. Παπαντωνίου ένδειξη της ισχυρής οικονομίας. Στην ίδια περίπου διαπίστωση, αλλά με διαφορετικά λόγια, κατέληγε και ο σημερινός πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κ. Γ. Παπανδρέου, που εμφανίσθηκε πρόσφατα να ζητεί συγγνώμη για τις παραινέσεις προς τους αφελείς επενδυτές.
Το Χρηματιστήριο ως θέμα έχει χαθεί τελείως από την κυβερνητική προεκλογική φρασεολογία. Στην αντίπερα όχθη ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, εκτιμώντας ότι αποτελεί προνομιακό γήπεδο, έχει κατ’ επανάληψιν δηλώσει ότι θα διερευνηθούν όλες οι πτυχές του «εγκλήματος της Σοφοκλέους». Να θυμίσουμε ότι ο κ. Καραμανλής λίγο μετά την ήττα του κόμματός του στις προηγούμενες εκλογές, εμφανίσθηκε σε τηλεοπτική συνέντευξη να κάνει αυτοκριτική, για το ότι «η Νέα Δημοκρατία δεν σήκωσε όσο έπρεπε το θέμα του Χρηματιστηρίου, πριν από τις εκλογές του 2000…».
Μεταφορά πόρων
Στο Χρηματιστήριο τη διετία 1999 – 2000 έγινε μια τεράστια μεταφορά πόρων από τους πολλούς στους λίγους εκλεκτούς και φίλους του κατεστημένου της εξουσίας. H συγκεκριμένη πράξη θα μπορούσε να ονομασθεί και «κλοπή», καθώς έγινε στη βάση ψεύτικων υποσχέσεων και παρελκυστικών προτροπών για τη λαμπρή πορεία του Χρηματιστηρίου. Το ζενίθ της τελευταίας καταγράφηκε στα μέσα Σεπτεμβρίου 1999, με τον δείκτη να δείχνει τα επίπεδα των 6.400 μονάδων και τους «παπαγάλους – αναλυτές» να προβλέπουν πορεία ακόμα και μέχρι τις 15.000 μονάδες…
Εργαλείο για τη στήριξη των ψεύτικων επιπέδων τιμών στο Χρηματιστήριο το 1999 ήταν η περιβόητη εταιρεία του Δημοσίου ΔΕΚΑ A.E., που συνεργάζονταν με κρατικές τράπεζες και ασφαλιστικά ταμεία. Φυλλομετρώντας το χρονολόγιο της δυστυχίας εκείνης της περιόδου προκύπτουν μεταξύ άλλων:
Στις 3 Ιανουαρίου 2000, ο δείκτης του XAA ήταν στις 5.795 μονάδες. Στις 14 Μαρτίου 2000, ημέρα επίσημης έναρξης της προεκλογικής περιόδου, ο δείκτης έπεσε στις 4.543 μονάδες, δηλαδή (-22%) από τις αρχές του έτους. Στις 7 Απριλίου 2000, παραμονή των εκλογών ο δείκτης ήταν στις 4.935 μονάδες.
Από την έναρξη της προεκλογικής περιόδου είχε σημειώσει και άνοδο της τάξης του 9%! Την επομένη των εκλογών άρχισε η κατακρήμνιση του δείκτη, καθώς η ΔΕΚΑ σταμάτησε τις παρεμβάσεις. Στις 18 Απριλίου 2000 ο δείκτης βρέθηκε στις 3.952 μονάδες. Σε επτά μόνο συνεδριάσεις υπέστη πτώση της τάξης του 20%! Οι 4 μετοχές που αγόραζε η ΔΕΚΑ συμμετείχαν με υψηλή διαμόρφωση στο δείκτη. H ETE με 14,68%, ο OTE με 8,82%, η Εμπορική με 8,08% και τα ΕΛΠΕ με 4,38%.
Στο τέλος Ιουλίου 2000 η ΔΕΚΑ άφραγκη και «φοβισμένη» προχώρησε σε ένα δάνειο ανάγκης (288 δισ. δραχμών) με ενέχυρο μετοχές του OTE και των ΕΛΠΕ. Στο ίδιο διάστημα ο επικεφαλής της ΔΕΚΑ κ. Γ. Κουσουλάκος, ακόμα αδαής περί του ασκού του Αιόλου που είχε ανοίξει, ανέφερε σε ραδιόφωνα ότι η ΔΕΚΑ δεν έπαιξε στο Χρηματιστήριο 700 δισ. δραχμές όπως έγραφαν κάποιες εφημερίδες (ελάχιστες βέβαια καθώς η πλειοψηφία σφύριζε αδιάφορα) αλλά μόνο 500 δισ. δραχμές!
Ακατανόητες ήταν (τότε γιατί σήμερα ξέρουμε) οι δηλώσεις του κ. Γ. Παπαντωνίου στην «Ελευθεροτυπία» της 6ης Αυγούστου 2000 όπου σημείωνε μεταξύ άλλων ότι: «Οι συναλλαγές της ΔΕΚΑ έφεραν όφελος στο ελληνικό Δημόσιο». Σε άλλες δηλώσεις, ο ίδιος ανέφερε ότι «δεν μπορούσαμε να αφήσουμε την αγορά να πέσει στις 3.000 μονάδες, εν μέσω των αβεβαιοτήτων της προεκλογικής περιόδου».
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο τότε υπουργός Ανάπτυξης κ. N. Χριστοδουλάκης, που τόνιζε ότι: «H ΔΕΚΑ έπρεπε να υποστηρίξει την κρατική περιουσία».
Στον ίδιο ιστορικό χρόνο ο πρόεδρος της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς κ. Σ. Θωμαδάκης με προκλητική φιλοσοφική διάθεση παρατηρούσε: «Δεν έχουμε στην Ελλάδα ξεκαθαρίσει τις έννοιες της επίδρασης και της χειραγώγησης».
