«Η Κοζάνη σε κόκκινο συναγερμό», μεταδίδουν όλα τα δελτία ειδήσεων. Μήπως έχει αξία λοιπόν να θυμηθούμε πώς αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει τον ιό η εκκλησιαστική ηγεσία του νομού;
«Να φέρετε τα παιδάκια σας να κοινωνήσουν και να κοινωνήσετε και εσείς από την ίδια λαβίδα» έλεγε προκλητικά ο Μητροπολίτης. Και απαρνιόταν μάσκες και άλλες προφυλάξεις γιατί «η χάρη του Θεού» είναι αυτή που θα προστατεύσει τους Κοζανίτες. Και γιατί θα τους προστατεύσει; Γιατί οι πιστοί του «υψώνουν χείρας ικέτιδας». Ενώ «στο Βέλγιο, την Ολλανδία, την Ελβετία -χώρες με ίδιο πληθυσμό με εμάς- οι νεκροί είναι χιλιάδες», σημείωνε με νόημα ο Σερβίων και Κοζάνης. Η άπιστη Ολλανδία έχει βέβαια διπλάσιο σχεδόν πληθυσμό από την Ελλάδα αλλά ας ήταν αυτό το μόνο ατόπημα του Επισκόπου της Ορθόδοξης εκκλησίας.
Για να είμαι ειλικρινής δεν μπορώ να ξέρω πόσο συνέβαλαν οι ψεκασμένες θεωρίες του Μητροπολίτη στην παραπλάνηση του ποιμνίου. Πόσους δηλαδή ανθρώπους πήρε στο λαιμό του ο «Άγιος» – για να χρησιμοποιήσω την προσφώνηση που προτιμούν τα μέλη της Ιεραρχίας στις μεταξύ τους συναντήσεις.
Αυτό όμως που ξέρω είναι ότι κανείς πολιτικός, κανένας εκπρόσωπος του λαού της Κοζάνης δεν απάντησε στις επικίνδυνες δηλώσεις του Μητροπολίτη. Ούτε Περιφερειάρχης, ούτε Δήμαρχοι, ούτε βουλευτές. Σιωπή από τους δεξιούς, τους κεντρώους, τους αριστερούς. Και αν ήταν μόνο η Κοζάνη θα μιλούσαμε για τοπικό φαινόμενο αλαλίας, όμως αναπάντητες μένουν οι προκλητικές δηλώσεις Μητροπολιτών σε όλη την χώρα.
Ο ένας λέει «η Εκκλησία είναι υπό διωγμό», ο άλλος καλεί «σε αντάρτικο με πένθιμες κωδωνοκρουσίες και μηνύματα κατά της κυβέρνησης», ο τρίτος προφητεύει ότι «θα τους κοπεί το χέρι», που θέλουν «να ταπεινώσουν την Εκκλησία»…
Και όλοι είναι Μητροπολίτες, όχι κάποιοι αποκομμένοι από τα εγκόσμια μοναχοί. Ιεράρχες σε ασυλία, να διαδίδουν ψέματα και επικίνδυνες θεωρίες σε μια εποχή που στην χώρα πεθαίνουν τέσσερις, πέντε άνθρωποι κάθε ώρα.
Αλλά γιατί δεν τους απαντά κανείς; Γιατί όλοι ανέχονται τις αντιεπιστημονικές εκρήξεις του θρησκευτικού λαϊκισμού; Γιατί κάποιοι άλλοι Ιεράρχες, οι επονομαζόμενοι και «σοβαροί» δεν αντιδρούν; Τι φοβούνται; Είναι και εδώ η συντεχνιακή αλληλεγγύη;
Γιατί οι τοπικοί βουλευτές, στην Κέρκυρα, τη Θεσσαλονίκη, στις Σέρρες, την Λάρισα, την Πάτρα, τα Μεσόγεια… δεν αντιδρούν; Γιατί κανείς Δήμαρχος, δεν απαντά στις υπερβολές; Ποιος θα υπερασπιστεί τους πολίτες από αυτήν την λαίλαπα παραπληροφόρησης;
Και βέβαια πέρα από την ευθύνη των βουλευτών και των τοπικών αρχόντων, μεγάλη είναι η ευθύνη της κυβέρνησης. Το μήνυμα που έχει περάσει, από τον Μάρτιο κιόλας, είναι ότι τα μέτρα που αφορούν τις εκκλησίες είναι υπό την αίρεση των αποφάσεων των Μητροπολιτών και της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου. «Αν δεν τους αρέσουν, κανένα πρόβλημα, θα τους προτείνουμε άλλα». Με τις επαγγελματικές τάξεις όμως που όντως καταστρέφονται -μουσικοί, ηθοποιοί, εστιάτορες, τουρισμός, ξενοδοχεία- δεν υπάρχει καμία διαπραγμάτευση. Και σωστά. Γιατί για σκεφθείτε μετά από κάθε νέο μέτρο περιορισμού να λέγαμε ας περιμένουμε την άποψη του σωματείου των ηθοποιών, της ένωσης ξενοδόχων… όπως κάνει δηλαδή η κυβέρνηση με την Εκκλησία.
Το ίδιο ανεξήγητη είναι και η σιωπή των επιστημόνων – των γιατρών συγκεκριμένα που μετέχουν στις επιτροπές που παίρνονται οι μεγάλες αποφάσεις. Έχουν συμβουλές και μερικές φορές και απειλές για όλους. Ιδιαίτερα για τους νέους και μετά για τους ηλικιωμένους, τους ταξιτζήδες, τις κομμώτριες, τους ντελιβεράδες… Αλλά στις σπάνιες περιπτώσεις που θα ερωτηθούν για την Εκκλησία απαντούν «η Εκκλησία ξέρει».
Και αυτό που δεν τολμούν να πουν οι λοιμωξιολόγοι αναγκάστηκε να το πει ένας παπάς. «Μην φιλάτε τις εικόνες. Να αποδίδετε τιμητικό προσκύνημα στα πρόσωπα των εικόνων». Είναι ο παπάς του Αγίου Ανδρέα στα Κάτω Πατήσια. Είπε «μην φιλάτε» και κονιορτοποίησε την απαίτηση των προϊσταμένων του «να ισχύσουν τα ίδια μέτρα για εκκλησίες και σούπερ μάρκετ».
Μα δεν μπαίνει κανείς στο σούπερ μάρκετ και αρχίζει να φιλάει τα προϊόντα. Και ούτε φεύγοντας φιλάει το χέρι του ιδιοκτήτη. Ούτε παίρνει ψωμί από τα χέρια του. Ούτε πίνουν όλοι κρασί από το ίδιο ποτήρι.
Είναι φανερό ότι οι Ιεράρχες, αισθάνονται αυτό που ζούμε ως απειλή. Και δεν μιλώ για τους γραφικούς που φωνάζουν για «έργο του σατανά», για «σχέδιο των αλλόθρησκων» και άλλες τέτοιες ανοησίες. Μιλώ και για τους «σοβαρούς» της εκκλησίας. Ξέρουν ότι ο κορονοϊός αργά ή γρήγορα, και τέλος πάντων στο τέλος του δρόμου, θα φέρει την αποθέωση της επιστήμης. Και αυτό δεν μπορούν να το διαχειριστούν. Γιατί οι θρησκείες είναι σε ανταγωνισμό με την επιστήμη, κάποιες φορές και σε πόλεμο. Οι δοξασίες για τα θαύματα, για τη δύναμη των εικόνων, για τη θεία κοινωνία, για τη γέννηση και τον θάνατο, είναι σε σύγκρουση με την επιστήμη. Φανερή στα χρόνια του παππού Δαρβίνου, υπόγεια αλλά συνεχής ακόμη και στις μέρες μας.
Ακούστε το podcast εδώ
