Με το «τσουνάμι» του πολέμου στην Ουκρανία να επιδρά αναπόφευκτα και στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό, η εβδομάδα που φεύγει αποτέλεσε ένα ισχυρό τεστ και για το Κίνημα Αλλαγής, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι η Χαρ. Τρικούπη επιχειρεί αυτή την περίοδο να χτίσει τα δικά της αφηγήματα, διεκδικώντας χώρο ανάμεσα στους πόλους κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης.
H γενικότερη στάση του ΚΙΝΑΛ απέναντι στη ρωσική εισβολή, αλλά και η απόφασή του να στηρίξει την αποστολή στρατιωτικού υλικού στην Ουκρανία, θα μπορούσε να πει κανείς ότι δεν συνιστά μια επιλογή με μεμονωμένα χαρακτηριστικά. Αντίθετα, τοποθετεί την παράταξη σε συγκεκριμένη θέση, εντός ενός νέου πλαισίου, που είναι βέβαιο ότι θα παίξει ρόλο –αν όχι θα καθορίσει– στους εγχώριους συσχετισμούς το προσεχές διάστημα, ενδεχομένως και με ορίζοντα τις εθνικές εκλογές.
Για τη Χαρ. Τρικούπη, όπως περιγράφεται, η στάση αυτή ήταν πρωτίστως «αυτονόητη αξιακά», μια και ταυτίζεται με τις «πάγιες θέσεις υπέρ του διεθνούς δικαίου και κάθε λαού που δέχεται επίθεση». Παράλληλα, όπως λέγεται, ακουμπάει και στο αφήγημα μιας εξωτερικής πολιτικής «ευρωπαϊκού λόγου, υπό το εθνικό συμφέρον». «Αν θέλουμε να ζητάμε αλληλεγγύη, πρέπει να είμαστε έτοιμοι και να δίνουμε αλληλεγγύη σε παρόμοιες περιπτώσεις», ήταν, μάλιστα, η σχετική αποστροφή του Νίκου Ανδρουλάκη σε συνέντευξή του μεσοβδόμαδα.
Σε μια δεύτερη ανάλυση, με το βλέμμα στις εγχώριες πολιτικές ισορροπίες, τα προαναφερθέντα μπορούν να αποκτήσουν και «στρατηγικό» αποτύπωμα. Η στάση του ΚΙΝΑΛ εκτιμάται ότι το διευκολύνει «να διακριθεί με πειστικό τρόπο από μια Αριστερά με χαρακτηριστικά κρίσης ταυτότητας», έλεγε κομματικό στέλεχος στην «Κ», δείχνοντας προς το πολυτασικό εσωτερικό περιβάλλον του ΣΥΡΙΖΑ.
Προκύπτει, συνεπώς, η εκτίμηση πως οι διαφορετικές θέσεις Χαρ. Τρικούπη και Κουμουνδούρου, όπως κατεγράφησαν και στη Βουλή μεσοβδόμαδα, μπορούν να φέρουν την παράταξη πιο κοντά στα προοδευτικά ακροατήρια με πιο πατριωτικά χαρακτηριστικά, κομμάτι των οποίων, άλλωστε, παραδοσιακά έχει πασοκικές ρίζες.
Διόλου τυχαία, μάλιστα, ο κ. Ανδρουλάκης σχολίασε αιχμηρά τις κατευθύνσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μιλώντας για «Πόντιους Πιλάτους» και «φαρισαΐσμό», ενώ δεν άφησε να πέσει κάτω και η αναφορά του Αλ. Τσίπρα στο περίφημο «η Ελλάδα ανήκει στους Eλληνες» του Ανδρέα Παπανδρέου. Εν ολίγοις, το ΚΙΝΑΛ επιχειρεί να απευθυνθεί στα εν λόγω ακροατήρια, ακόμη κι αν αυτό συνεπάγεται ότι μπορεί να απομακρυνθεί από πιο «αριστερόστροφες» δεξαμενές.
Σύμφωνα με τη Χαρ. Τρικούπη, η στήριξη της αποστολής στρατιωτικού υλικού στην Ουκρανία ακουμπάει στο αφήγημα μιας εξωτερικής πολιτικής «ευρω- παϊκού λόγου, υπό το εθνικό συμφέρον».
Στην αντίπερα όχθη, στη Χαρ. Τρικούπη χαρακτήριζαν «αναχρονιστική» και την επίκληση του Κυρ. Μητσοτάκη στο «ανήκομεν εις την Δύσιν» του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Οπως έλεγαν, πρόκειται για «ατάκες που εντάσσονται σε άλλα ιστορικά πλαίσια και όχι στον 21ο αιώνα». «Η Ελλάδα δεν ανήκει στη Δύση, είναι ισότιμο μέλος της Ε.Ε.», ήταν η έμμεση απάντηση Ανδρουλάκη. Με απλά λόγια, το ΚΙΝΑΛ, ενώ δεν άφησε «ίχνη» αμφισβήτησης σχετικά με την πλευρά με την οποία τάσσεται διεθνώς, επιχειρεί να τοποθετήσει τη συζήτηση, όπως τονίζεται, στη βάση «μιας νέας Ευρώπης που διαμορφώνεται, στην οποία η Ελλάδα πρέπει να είναι ισχυρός παίκτης».
Μπορούν, όμως, τα γεγονότα στο ανατολικό άκρο της Ευρώπης να φέρουν πιο κοντά –πριν από το καλοκαίρι– τις κάλπες στην Ελλάδα; Στη Χαρ. Τρικούπη, που ούτως ή άλλως η επικρατούσα αίσθηση έδειχνε εκλογές εντός του έτους, εκτιμούν ότι «δεν πρόκειται πια για ένα τόσο ακραίο σενάριο, ειδικά αν οι εξελίξεις επιδεινώνουν προοδευτικά την ενεργειακή κρίση». Σημειώνουν, ότι η παράταξη είναι έτοιμη ανά πάσα στιγμή, τονίζοντας πως «θα πρέπει να κερδίσουμε τον χρόνο, διατηρώντας ζεστή τη βάση», αλλά και εκφράζοντας τη βεβαιότητα ότι «και αύριο να στήνονταν κάλπες, θα συγκροτούσαμε ισχυρά ψηφοδέλτια».
Από την πλευρά του, παλαιό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ έκανε λόγο στην «Κ» για ένα ευμετάβλητο και απρόβλεπτο σκηνικό, που θυμίζει «κινούμενη άμμο» και δεν προσφέρεται για ασφαλείς εκτιμήσεις. Σημείωνε, πάντως, πως τα δεδομένα που διαμορφώνει ο πόλεμος θα μπορούσαν να προσφέρουν αίσθηση συσπείρωσης στην κυβερνητική δεξαμενή. «Η αίσθηση αυτή, αν συνοδευτεί ειδικά από πιθανή παράταση της δημοσιονομικής χαλάρωσης θα μπορούσε να θέσει πιο εμφατικά στο τραπέζι του πρωθυπουργού το σενάριο για προσφυγή στις κάλπες, ακόμη και στο τέλος της άνοιξης», σχολίαζε.
