Το να ζητάει κάποιος «πολιτική ορθότητα» από αξιωματούχο ο οποίος εκπροσωπεί χώρα που δέχεται πολεμική εισβολή και που πολίτες της βιώνουν κόλαση επί της Γης είναι υπερβολή.
Ωστόσο, όταν έχεις να κάνεις με μια προσωπικότητα όπως ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι, με τις καθημερινές και εξαιρετικά προετοιμασμένες εμφανίσεις του σε εθνικά κοινοβούλια –έως και σε συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ μίλησε– και με την αξιοζήλευτα ευχερή για αρχηγό κράτους χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, τα πράγματα μοιάζουν κάπως διαφορετικά.
Διαθέτει, προφανώς, και ένα εξαιρετικά ικανό επικοινωνιακό επιτελείο, όπως τουλάχιστον προκύπτει εκ του αποτελέσματος: ξέρει τι να πει, ποιες ιστορικές αναφορές να κάνει, προκειμένου να «αγγίξει» το συναίσθημα του κάθε φορά εθνικού ή υπερεθνικού ακροατηρίου του. Με την επιφύλαξη ότι μπορεί κάποιο περιστατικό να έχει διαφύγει μεταξύ των δεκάδων συνεχών εμφανίσεών του, έως χθες μόνο επιτυχίες είχε να εμφανίσει ο πρόεδρος της Ουκρανίας σε αυτό το πεδίο.
Τα πρώτα σύννεφα –και μάλιστα ιδιαιτέρως «βαριά»– ήρθαν στην Αθήνα και λίγη ώρα αργότερα στη Λευκωσία, καθώς μετά τη Βουλή των Ελλήνων μίλησε και στη Βουλή των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ο πάντα καλά προετοιμασμένος κ. Ζελένσκι, αν και του επισημάνθηκε δύο φορές δημοσίως, αρνήθηκε να πει έστω μια λέξη για το γεγονός ότι η Κύπρος από το 1974 υποφέρει από την τουρκική εισβολή και κατοχή του βόρειου τμήματός της. Πρόκειται ευθέως για μια «υπόθεση», ανάλογη εκείνης για την οποία ο Ουκρανός πρόεδρος, υποστηρίζοντας τη χώρα του, καταγγέλλει τώρα τη Ρωσία. Η συμμαχία του με την Αγκυρα, όμως, θολώνει τον λόγο του.
Και σαν να μην έφθανε αυτό, συμφώνησε να γίνει η ομιλία του «όχημα» για να ακουστεί στο ελληνικό Κοινοβούλιο η φωνή του Τάγματος Αζόφ, που είχε γίνει γνωστό για ακροδεξιά εθνικιστική ιδεολογία και για στελέχη του που φωτογραφίζονται με ναζιστικά σύμβολα και καταγγέλλονται για εγκλήματα.
Ο κ. Ζελένσκι και το επιτελείο του ήξεραν πολύ καλά τις «κόκκινες γραμμές» της ελληνικής πλευράς. Και τις ξεπέρασαν, θυσιάζοντας το μείζον: να ακουγόταν ανόθευτη η έκκλησή του για βοήθεια.
