Με επιφυλακτικότητα είδαν τα κόμματα της αντιπολίτευσης τα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για την τουρκική επιθετικότητα. Από τον ΣΥΡΙΖΑ ο Γιώργος Κατρούγκαλος υπενθύμισε πως στη Σύνοδο Κορυφής τον Μάρτιο του 2018 είχαν καταδικαστεί απερίφραστα οι συνεχείς παράνομες ενέργειες της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο και οι «27» είχαν καλέσει επειγόντως την Aγκυρα να σταματήσει αυτές τις ενέργειες. Ο τομεάρχης Εξωτερικών της αξιωματικής αντιπολίτευσης συμπλήρωσε πως όταν στις 20 Ιουνίου του 2019 η Τουρκία δεν είχε ακόμη ανταποκριθεί στις επανειλημμένες εκκλήσεις της Ε.Ε., ο Αλέξης Τσίπρας ζήτησε από την Επιτροπή να προτείνει «στοχευμένα μέτρα» (δηλαδή κυρώσεις). Με ανάρτηση στα social media o κ. Κατρούγκαλος τόνισε επίσης πως «οι διατυπώσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου είναι πολύ ηπιότερες, παρά την αυξημένη τουρκική επιθετικότητα».
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, μιλώντας στους ευρωσοσιαλιστές την Πέμπτη, ήταν θετικός στη διεύρυνση των θεμάτων που ψηφίζονται με αυξημένη πλειοψηφία στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, σημείωσε ωστόσο ότι «δεν δίνουμε το βέτο μας στην εξωτερική πολιτική αν δεν υπάρξουν σαφείς ευρωπαϊκές εγγυήσεις προς την Ελλάδα και την Κύπρο έναντι της Τουρκίας».
ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ αναφέρουν πως η Σύνοδος Κορυφής θα έπρεπε να είναι αυστηρότερη έναντι της Τουρκίας.
Aκρως επιφυλακτικό για τα κέρδη της ελληνικής πλευράς εμφανίστηκε και το ΠΑΣΟΚ: «Ενώ εκφράζεται η “ανησυχία” των ηγετών, δεν περιλαμβάνονται συγκεκριμένα μέτρα αλληλεγγύης και αποτροπής, όπως είναι το εμπάργκο όπλων, το οποίο έχει ψηφιστεί από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον Σεπτέμβριο του 2020 με πρωτοβουλία του προέδρου του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής Νίκου Ανδρουλάκη. Αντιθέτως, η Σύνοδος αφού επαναλαμβάνει τις παροτρύνσεις για σεβασμό του διεθνούς δικαίου και της εδαφικής ακεραιότητας των κρατών-μελών, υπενθυμίζει τη δήλωση της 25ης Μαρτίου 2021, όπου εξειδικευόταν η στρατηγική της “θετικής ατζέντας” στις ευρωτουρκικές σχέσεις».
Από το ΚΚΕ ανέφεραν: «Οι γνωστές ανέξοδες διατυπώσεις σε κείμενα της Ε.Ε., για τις οποίες πανηγυρίζει η κυβέρνηση, δεν μπορούν να κρύψουν ότι η αντιμετώπιση της Τουρκίας ως “στρατηγικού συμμάχου”, τόσο της Ε.Ε. όσο και του ΝΑΤΟ, είναι αυτή που τροφοδοτεί τη στάση και τις διεκδικήσεις του τουρκικού κράτους».
