Οι εννέα μήνες που, σύμφωνα με όσα είπε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης προχθές στο υπουργικό συμβούλιο, απομένουν μέχρι τις εκλογές προδιαγράφονται ως περίοδος έντονων πολιτικών διεργασιών. Η υπόθεση των παρακολουθήσεων λειτουργεί ως καταλύτης, επαναδιαμορφώνοντας το πολιτικό τοπίο όσον αφορά τις προοπτικές συνεργασιών και συμπόρευσης μεταξύ διαφορετικών πολιτικών συσχετισμών. Για τη Ν.Δ. η στρατηγική δεύτερης εκλογικής αναμέτρησης, καθώς η πρώτη θα γίνει με απλή αναλογική και δεν μπορεί να δώσει αυτοδύναμη κυβέρνηση, ήταν ούτως ή άλλως η επιλογή στην οποία είχε καταλήξει ο κ. Μητσοτάκης και στην οποία έχει δημοσίως αναφερθεί. Μετά την υπόθεση Ανδρουλάκη, όμως, καθίσταται μονόδρομος, καθώς οποιαδήποτε πιθανότητα συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ δείχνει να έχει εξανεμιστεί, ενώ το κυβερνών κόμμα μπορεί πλέον να αναδεικνύει πιο εύκολα τον κίνδυνο της ακυβερνησίας.
Από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκουν να εμφανιστούν ως η κυρίαρχη πολιτική δύναμη ενός «προοδευτικού μετώπου», μιας συνεργασίας πολιτικών δυνάμεων από την οποία θα μπορούσε να προκύψει κυβέρνηση ακόμη και από την πρώτη εκλογική αναμέτρηση με απλή αναλογική. Στην Κουμουνδούρου είδαν την υπόθεση των παρακολουθήσεων ως μια καλή ευκαιρία για να ισχυροποιηθεί το σενάριο αυτό. Κατ’ αρχάς διότι «κάηκε» η προοπτική συνεργασίας Ν.Δ. με ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ και ο συνακόλουθος αποκλεισμός του ΣΥΡΙΖΑ από τη διαδικασία διεκδίκησης της εξουσίας. Τώρα θεωρούν ότι το παιχνίδι είναι και πάλι ανοιχτό και είναι σαφές ότι θα επιδιώξουν, με επίκεντρο το θέμα των παρακολουθήσεων, να βάλουν την κυβέρνηση σε θέμα αμυνόμενου. Είναι ενδεικτική στο πλαίσιο αυτό η προχθεσινή αναφορά της κ. Ολγας Γεροβασίλη (Kontra) ότι «με μια επόμενη κυβέρνηση προοδευτικών δυνάμεων και εφόσον τα στοιχεία προκύψουν, και έχουμε υπομονή να το δούμε αυτό, ενδεχομένως να υπάρξει μια προανακριτική επιτροπή αργότερα».
Ισχυροποιείται το μήνυμα της Ν.Δ. για αυτοδυναμία, καθώς σε διαφορετική περίπτωση μπορεί να διαμορφωθούν συνθήκες ακυβερνησίας.
Η επιδίωξη ΣΥΡΙΖΑ
Από τη στιγμή που δημοσιοποιήθηκε η υπόθεση Ανδρουλάκη, έγινε εμφανής η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να δοθεί η εικόνα ότι υπάρχει ένα άτυπο μέτωπο με το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ έναντι της κυβέρνησης. Και η προσπάθεια αυτή συνεχίζεται και σε σχέση με την επομένη των εκλογών, με την Κουμουνδούρου να επιδιώκει να εμφανίσει σχεδόν ως μονόδρομο τη διαμόρφωση προοδευτικού μετώπου απέναντι στη Ν.Δ. και να «εγκλωβίσει» σε αυτήν την επιλογή το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ.
Ωστόσο, η Χαριλάου Τρικούπη απορρίπτει μετ’ επιτάσεως αυτή τη συζήτηση, διαβλέποντας ξεκάθαρη προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να υφαρπάξει ψηφοφόρους, εμφανιζόμενος ως να έχει ήδη εξασφαλίσει συμμαχίες στον χώρο του Κέντρου και απευθυνόμενος σε αυτό το εκλογικό σώμα. Αμφισβητεί, δε, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει προοδευτικό προφίλ. Στο ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ επιδιώκουν να κατοχυρώσουν την παρουσία τους ως αυτόνομο πολιτικό πόλο και, βεβαίως, να αξιοποιήσουν τη συγκυρία για να ενισχύσουν το εκλογικό ποσοστό τους. Η στρατηγική είναι αυτή των διακριτών αποστάσεων και από την κυβέρνηση αλλά και από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ετσι, το επόμενο διάστημα θα επιμείνουν στην καταγγελία της κυβέρνησης όχι μόνο για την υπόθεση των παρακολουθήσεων, αλλά συνολικά για αποτυχία σε σχέση με τη διαχείριση κρίσεων, για αποτυχία στην πανδημία, για αποτυχία στην ενεργειακή κρίση που βρίσκεται σε εξέλιξη. «Εχουν αποτύχει, πρέπει να φύγουν», είναι το μότο της Χαριλάου Τρικούπη. Παράλληλα, ωστόσο, μιλούν για «καταστροφική τετραετία Τσίπρα», στον οποίο αποδίδουν αποτυχία στη διακυβέρνηση της χώρας, υπονόμευση των θεσμών με τους χειρισμούς του σε σχέση με πολιτικούς αντιπάλους, τα μέσα ενημέρωσης κ.λπ. Αποδίδουν, επίσης, στον ΣΥΡΙΖΑ καιροσκοπισμό, ο οποίος αναδείχθηκε, όπως λένε, μέσα από τη συνεργασία με τον Πάνο Καμμένο, αλλά και μέσα από την προσπάθεια να καπηλευθεί τον σοσιαλδημοκρατικό χώρο, με τον οποίο δεν έχει καμία σχέση. «Χρειάζεται μεγάλη πολιτική αλλαγή και αυτό μπορεί να το προσφέρει μόνο το ΠΑΣΟΚ» είναι ο πυρήνας της στρατηγικής με βάση την οποία θα κινηθεί η Χαριλάου Τρικούπη.
