Οι βαλλιστικοί πύραυλοι δίνουν τη δυνατότητα να πληγούν στόχοι πίσω από τη γραμμή του μετώπου, καθιστώντας πολύ πιο ευάλωτες κρίσιμες υποδομές, καθώς και πολιτικούς στόχους, εξηγεί o Ιαν Γουίλιαμς, υποδιευθυντής του προγράμματος πυραυλικής άμυνας του Center for Strategic and International Studies (CSIS), αναφερόμενος στη δοκιμή ενός νέου τουρκικού βαλλιστικού πυραύλου, ονόματι «Tayfun».
Σύμφωνα με το Bloomberg, ο πύραυλος που εκτοξεύθηκε στις 18 Οκτωβρίου πάνω από τη Μαύρη Θάλασσα, χτύπησε έναν στόχο 561 χλμ. από την ακτή, σχεδόν διπλασιάζοντας την εμβέλεια του υπάρχοντος τουρκικού πυραύλου Bora. «Αυτού του είδους οι πύραυλοι (βαλλιστικοί) έχουν αρχίσει να διαδίδονται στην περιοχή και σε όλον τον κόσμο», αναφέρει. «Οταν συλλογίζεται κανείς πιθανά ενδεχόμενα, ιδιαίτερα σε σχέση με τη Ρωσία και το Ιράν, είναι λογικό ότι η Τουρκία θα επιδιώξει παρόμοιες δυνατότητες για να αποθαρρύνει πιθανούς αντιπάλους που διαθέτουν τέτοια συστήματα», λέει, καθώς ο ίδιος πιστεύει ότι ο μεγαλύτερος παράγοντας που οδήγησε στην παραγωγή του Tayfun ήταν οι σχέσεις της Τουρκίας με το Ιράν.
Ο Γουίλιαμς, όμως, τονίζει πως δεν πιστεύει ότι από μόνη της η δοκιμή ενός καινούργιου οπλικού συστήματος ανατρέπει τα σημερινά δεδομένα στην Ανατ. Μεσόγειο και την ισορροπία δυνάμεων που έχει διαμορφωθεί. «Οποιοδήποτε πλεονέκτημα στο πεδίο της μάχης εξαρτάται από τον αριθμό τέτοιων, ή παρόμοιων, οπλικών συστημάτων που σκοπεύει η Τουρκία να διαθέτει. Εξίσου σημαντικό είναι το πόσο αρμονικά μπορεί να τα εισάγει στο υπάρχον στρατιωτικό της δόγμα και να αναπτύξει τις απαραίτητες δυνατότητες συλλογής πληροφοριών, αναγνώρισης και παρακολούθησης ώστε να τα χρησιμοποιήσει αποτελεσματικά σε μια διένεξη», συνεχίζει ο Γουίλιαμς, προβάλλοντας τη Ρωσία ως ένα παράδειγμα μιας τέτοιας αποτυχημένης ένταξης πυραυλικών συστημάτων. «Οπως βλέπουμε με τη Ρωσία στην Ουκρανία, απλά με το να έχει κανείς πολλούς πυραύλους δεν του δίνεται αυτόματα κάποιο στρατηγικό πλεονέκτημα», σχολιάζει χαρακτηριστικά.
Κάτι που έκανε προκάλεσε εντύπωση ήταν η απόλυτη μυστικότητα με την οποία η Τουρκία παρήγαγε τον βαλλιστικό πύραυλο. «Οι πραγματικές δοκιμαστικές πτήσεις είναι δύσκολο να μείνουν κρυφές, ειδικά όταν η χώρα σου είναι σε μια πολυσύχναστη περιοχή, όπως η Τουρκία», λέει ο Γουίλιαμς. «Παρ’ όλα αυτά, η σύγχρονη τεχνολογία επιτρέπει στους μηχανικούς να κάνουν τον περισσότερο σχεδιασμό μέσω της δημιουργίας μοντέλων και προσομοιώσεων σε υπολογιστές, κάτι που διευκολύνει τη δημιουργία νέων μυστικών όπλων», αναφέρει σε σχέση με την ξαφνική αποκάλυψη του Tayfun.
Τέλος, ο Γουίλιαμς μίλησε για τα διεθνή πλαίσια που διέπουν την παραγωγή πυραυλικών συστημάτων και αναφέρθηκε και στο αν η τουρκική αμυντική βιομηχανία θα είναι σε θέση στο μέλλον να εξάγει τον Tayfun, όπως ήδη κάνει με μεγάλη επιτυχία με τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη Bayraktar. «Η Τουρκία είναι μέλος του καθεστώτος ελέγχου πυραυλικής τεχνολογίας (MTCR). Το καθεστώς αυτό υπαγορεύει ότι τα μέλη του θα πρέπει να αποφεύγουν την εξαγωγή βαλλιστικών πυραύλων ικανών να μεταφέρουν μια εκρηκτική κεφαλή 500 κιλών για πάνω από 300 χιλιόμετρα», εξηγεί ο Γουίλιαμς. «Ομως, δεν απαγορεύει την εγχώρια παραγωγή και κατοχή τέτοιων οπλικών συστημάτων. Οσο η Τουρκία δεν τους εξάγει σε άλλες χώρες, οι πύραυλοι Tayfun δεν παραβαίνουν το MTCR».
Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr
