Οι γνώμες διίστανται για την Eλενα Ακρίτα, την υποψήφια βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία καπάρωσε τη σίγουρη δεύτερη θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας υποκύπτοντας στο φλερτ του Αλέξη Τσίπρα, που την πολιορκούσε από πέρυσι το καλοκαίρι. Το γεγονός ότι οι γνώμες διίστανται σίγουρα ικανοποιεί την ίδια, καθώς έχει εργαστεί συστηματικά από τις πολεμίστρες του Facebook ακριβώς γι’ αυτό. Κάποιοι επικριτές της άκομψα την αποκαλούν «τρολ του ΣΥΡΙΖΑ». Ομως εκείνη δεν καταδέχεται να κρύβεται πίσω από ψευδώνυμα.
Ακρίτα, πάντως, υπήρχε στη δημόσια σκηνή πολύ πριν από τα κοινωνικά δίκτυα. Εχει συμπληρώσει μισόν αιώνα σταδιοδρομίας σε προβεβλημένα επαγγελματικά πεδία, από τα 18 της. Χρονογράφος και ευθυμογράφος, τηλεπαρουσιάστρια και δημοσιογράφος, ηθοποιός, συγγραφέας και σεναριογράφος. Εχουμε δηλαδή τουλάχιστον τέσσερις-πέντε Ακρίτες που άρεσαν, διαβάστηκαν, συζητήθηκαν και χειροκροτήθηκαν – και τις οποίες η Ακρίτα του παρόντος εξακολουθεί να κουβαλάει μέσα της.
Βέβαια, η σημερινή φροντίζει να μας παρουσιάζει κυρίως την αριστερή αγωνίστρια Ακρίτα. Γνωρίζει ότι αυτό πρέπει να κάνει, ιδίως τώρα που απέχουμε μόλις 15 ημέρες από την είσοδό της στη Βουλή, δηλαδή από τον μοναδικό στόχο που ήθελε να κατακτήσει, αλλά μέχρι τώρα είχε αντισταθεί στον πειρασμό να προσπαθήσει. Διότι, κακά τα ψέματα, η οικογενειακή κληρονομιά ορίζει τα όνειρά μας περισσότερο από όσο θέλουμε να παραδεχτούμε. Σε ό,τι αφορά την Ελενα, βουλευτικό αξίωμα κατείχαν ο πατέρας της Λουκής Ακρίτας, η μητέρα της, Σύλβα Ακρίτα, αλλά και ο παππούς της από την πλευρά της μητέρας της, Κωνσταντίνος Γιαβάσογλου.
Η μητέρα της, Σύλβα Ακρίτα, κοινωνική λειτουργός, διέπρεψε όχι μόνο με την αντιστασιακή δράση της επί χούντας, εξαιτίας της οποίας φυλακίστηκε στις φυλακές Αβέρωφ για ένα χρόνο, αλλά και με το στυλ και την προσωπικότητά της, όπως και με το ήθος και το έργο της στην πρώτη κυβέρνηση της «Αλλαγής», όταν έγινε υφυπουργός Υγείας και Πρόνοιας (αρμόδια για την Πρόνοια). Ιδρυτικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, λάμπει στην πρώτη σειρά με το λευκό παντελόνι και τη μαύρη κολλητή μπλούζα δίπλα στον Κώστα Σημίτη στην ιστορική εκδήλωση για την ίδρυση του Κινήματος στις 3 Σεπτεμβρίου 1974, στο King George. Η κυρία Σύλβα Ακρίτα, που καμαρώνει σήμερα την υποψήφια βουλευτή κόρη της, είναι η μοναδική γυναίκα που εξελέγη βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ το 1974.
Ο πατέρας της Ελενας, που τον έχασε νωρίς, όταν ήταν μόλις 10 ετών, το 1965, ήταν ένας σημαίνων Κύπριος λογοτέχνης και δημοσιογράφος, ο Λουκής Ακρίτας. Ηταν φίλος του Γεωργίου Παπανδρέου και στα 35 του το 1944 διατέλεσε υφυπουργός Τύπου στην πρώτη Κυβέρνηση της Απελευθέρωσης. Είκοσι χρόνια μετά εξελέγη βουλευτής της Ενωσης Κέντρου και ορκίστηκε υφυπουργός Παιδείας.
«Είμαι αυτή που είμαι», απάντησε στην «Κ», εν μέσω μιας συζήτησης που άρχισε από τον Τσίπρα και κατέληξε στην «Αΐντα» του Βέρντι. Διότι το μεγάλο πάθος της, μετά φυσικά το Facebook, είναι η όπερα.
Η 18χρονη Ελενα ήταν ήδη ρεπόρτερ στον «Ταχυδρόμο» όταν συμμετείχε στην εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973, και μάλιστα συνελήφθη τη νύχτα των γεγονότων, αλλά απέδρασε από την κλούβα της αστυνομίας χάρη στη βοήθεια ενός φοιτητή και άρχισε να τρέχει. Από τότε δεν έχει σταματήσει να τρέχει. Γράφει, μιλάει και χαμογελάει χωρίς ποτέ να έχει πάψει να κουβαλάει άγχος και θλίψη από απώλειες, συμβιβασμούς και ματαιώσεις. Ο εθισμός στα υπνωτικά χάπια και στο κάπνισμα (που έκοψε πριν από μία δεκαετία) καθώς και η μακροχρόνια «παρέα» με την κατάθλιψη είναι ζητήματα στα οποία αναφέρεται με αφοπλιστική ειλικρίνεια.
Κι επειδή μάλλον δεν υπάρχουν πιο απολαυστικά γραπτά από εκείνα που υπογράφουν οι μελαγχολικοί άνθρωποι, κάποια στιγμή στη δεκαετία του ’70 έγραψε ένα ευθυμογράφημα και το έδωσε στον τότε διευθυντή της στον «Ταχυδρόμο», τον Νίκο Κυριαζίδη, ο οποίος ενθουσιάστηκε.
Μπορεί το 1967 που ήταν 12 να είδε τη μητέρα της να συλλαμβάνεται μπροστά στα μάτια της, αλλά το 1981 πρωταγωνίστησε στη «Μεγάλη Βρεταννία» στη δεξίωση για τον «γάμο της χρονιάς», όπως χαρακτηρίστηκε ο γάμος της με τον συγκοινωνιολόγο Νάσο Κόκκινο. Θα γίνει πασίγνωστη μέσα από βιβλία, αλλά κυρίως μέσα από τηλεοπτικές εκπομπές, όπως το τηλεπαιχνίδι «Κορώνα Γράμματα» (1985) και το μαγκαζίνο «Κυριακάτικα» (1986). Στα «Κυριακάτικα» γνώρισε και ερωτεύτηκε τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Κώστα Αρζόγλου. Παντρεύτηκαν το 1987 σε έναν ακόμη «γάμο της χρονιάς» (ή μάλλον της δεκαετίας). Μαζί υιοθέτησαν ένα αγοράκι, τον Παύλο που βάφτισε η Αλίκη Βουγιουκλάκη.
Η Ελενα «σκηνοθέτησε» τον σκηνοθέτη δεύτερο σύζυγό της έτσι ώστε να τη σκηνοθετήσει και ως άλλος Πυγμαλίων να την κάνει ηθοποιό. «Ξαναγεννήθηκε» ως πρωταγωνίστρια δίπλα στον Αρζόγλου το 1990, στην «Πρώτη σελίδα», τη θεατρική κωμωδία του Μπεν Χεχτ, που έκανε ταινία το 1974 ο Μπίλι Γουάιλντερ. Απόλαυσε τις ειρωνείες των παλιών συναδέλφων της στον Τύπο, πάτησε γερά πάνω στο σανίδι και γέμισε το ταμείο με χρήμα και φθόνο. Χόρτασε από χειροκροτήματα, αλλά συνειδητοποίησε ύστερα από μερικές σεζόν ότι το πάθος της είναι ένα: το γράψιμο. Επέστρεψε στη δημοσιογραφία, έντυπη και ηλεκτρονική, και ταυτόχρονα συνδύασε όλα τα ταλέντα της παίζοντας σε σίριαλ («Στρας», «Γόβα στιλέτο») που η ίδια έγραφε μαζί με τον έρωτα της ζωής της, το τρίτο στεφάνι της, τον ηθοποιό και σεναριογράφο Γιώργο Κυρίτση.
Στο απόγειο της δόξας τους το ζεύγος Κυρίτση – Ακρίτα έγραψε τη «Βέρα στο δεξί» και τα «Μυστικά της Εδέμ», δύο σίριαλ καθημερινά που χαρακτηρίστηκαν «σαπουνόπερες» και έκαναν ρεκόρ τηλεθέασης.
Τα τελευταία χρόνια βυθίστηκε στο Facebook και από το πατρικό της στη Φιλοθέη (όπου γεννήθηκε, μεγάλωσε και ζει μέχρι σήμερα) σήκωσε αριστερή παντιέρα, χωρίς φυσικά να κρύψει τα «δύο διαμερισματάκια στο Λονδίνο» για «αποκούμπι», που μόνη της αποκάλυψε ότι αγόρασε με τα έσοδα από τα σίριαλ. Η ίδια λέει ότι ανήκε πάντοτε στην ανανεωτική Αριστερά (έστω κι αν τις δεκαετίες του ’70 και ’80 ψήφιζε ΠΑΣΟΚ λόγω της μητέρας της) και ότι το «έτος μηδέν» 2015 υποστήριξε το «Oχι» στο δημοψήφισμα, όχι μόνο με την ψήφο και τις αναρτήσεις της, αλλά και με τον εσπευσμένο επαναπατρισμό των καταθέσεων που είχε στο Λονδίνο (ευτυχώς το σύμπαν τής φέρθηκε καλά και το «όχι» έγινε «ναι»).
Παλιοί φίλοι της (που τώρα δεν της μιλάνε) λένε ότι η Eλενα έχει την τάση να υιοθετεί ταχύτερα από όσο θα περίμεναν όσοι εκτιμούν τη νοημοσύνη της όποια θεωρία συνωμοσίας ακούσει στο τηλέφωνο ή διαβάσει στο Ιντερνετ, τις οποίες σπεύδει να μετασχηματίζει σε αρκούντως «ακριτικές» αναρτήσεις (αλλά και άρθρα) ηθικού πανικού. Οι υποστηρικτές της, όμως (που δεν είναι λίγοι), σκιαγραφούν μια ισχυρή και πνευματώδη προσωπικότητα. Κυρίως μιλούν για μια συμπονετική και θαρραλέα γυναίκα, που είναι έτοιμη να αγωνιστεί στο Κοινοβούλιο για τα ανθρώπινα δικαιώματα, για τις μειονότητες, για τα δικαιώματα των ζώων, αλλά και για να συμβάλει στην καταπολέμηση του στίγματος της ψυχικής ασθένειας.
Τι λέει η ίδια σήμερα στους παλιούς θαυμαστές της που έχουν αλλεργία στον ΣΥΡΙΖΑ; «Είμαι αυτή που είμαι», απάντησε στην «Κ», εν μέσω μιας συζήτησης που άρχισε από τον Τσίπρα και κατέληξε στην παράσταση της «Αΐντα» του Βέρντι με την Αννα Νετρέμπκο και τον Γιόνας Κάουφμαν, που πρόσφατα απόλαυσε με τις κολλητές της στην Oπερα της Βιέννης. Διότι το μεγάλο πάθος της, μετά φυσικά το Facebook, είναι η όπερα. Την οποία, όλα κι όλα, μας διαβεβαιώνει κατηγορηματικά ότι δεν πρόκειται να αποχωριστεί για χάρη της πολιτικής.
