Κανένα από τα σενάρια που είχαν συζητηθεί το προηγούμενο διάστημα για πιθανές συνεργασίες μεταξύ των κομμάτων δεν φαίνεται, έξι ημέρες πριν από τις εκλογές, να έχει πιθανότητες εφαρμογής, καθώς οι διαφορές των κομμάτων, που είχαν διαφανεί ήδη από την αρχή της προεκλογικής περιόδου, έχουν γίνει το τελευταίο διάστημα ακόμη μεγαλύτερες, δείχνοντας πως οι επαναληπτικές εκλογές στις αρχές Ιουλίου είναι μονόδρομος.
Ας πάρουμε αναλυτικά όλα τα σενάρια και γιατί αυτή τη στιγμή μοιάζουν «καμένα», με βάση βεβαίως τα μεσοσταθμικά αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων.
Προσωπική αντιπαλότητα
Η Ν.Δ., που βάσει των δημοσκοπήσεων είναι πρώτο κόμμα, δίνει πολύ μεγάλη βαρύτητα στο να πετύχει ένα «καθαρό» ποσοστό στις εκλογές της Κυριακής, το οποίο θα καθιστά τον στόχο της αυτοδυναμίας εφικτό στις επαναληπτικές. Εάν δεν καταφέρει να το πετύχει, τότε η συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ θα συνιστούσε μονόδρομο, ο οποίος όμως αυτή τη στιγμή μοιάζει ανέφικτος. Δεν είναι μόνο η άρνηση συνεργασίας του Νίκου Ανδρουλάκη, ο οποίος εδώ και καιρό έχει πει πως δεν συγκυβερνάει «ούτε με τον κ. Τσίπρα ούτε με τον κ. Μητσοτάκη», που κάνει το σενάριο θολό.
Τις τελευταίες ημέρες έχει προστεθεί πλέον και η κάθετη άρνηση και του κ. Μητσοτάκη στο συγκεκριμένο σενάριο. «Δεν έχω και πολλά πράγματα να συζητήσω μαζί του», είπε ο πρωθυπουργός στη συνέντευξη που παραχώρησε στην «Κ», ενώ στην τελευταία του διακαναλική συνέντευξη κλιμάκωσε, λέγοντας πως «το ΠΑΣΟΚ του κ. Ανδρουλάκη έχει φέρει την πολιτική του πιο κοντά στον ΣΥΡΙΖΑ», προσδίδοντας και πολιτικά χαρακτηριστικά στην άρνηση συνεργασίας: «Δεν θεωρώ τον κ. Ανδρουλάκη δύναμη προοδευτικού εκσυγχρονισμού», είπε, σημειώνοντας πως μια συγκυβέρνηση Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ θα πατάει περισσότερο φρένο, παρά γκάζι.
Ο πρωθυπουργός, έτσι, όχι μόνο απέρριψε κατηγορηματικά κάθε περίπτωση συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ, αλλά έδωσε στην ήδη προσωπική κόντρα του με τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, ακόμη πιο προσωποπαγή χαρακτηριστικά, διαχωρίζοντας τον πρόεδρο του κόμματος από τους ψηφοφόρους του. Αυτή η τακτική δείχνει πως ο πρωθυπουργός έχει ήδη στο πίσω μέρος του μυαλού του τις δεύτερες κάλπες και βλέπει τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ ως μια κρίσιμη δεξαμενή που θα του δώσει την αυτοδυναμία.
Το προηγούμενο διάστημα υπήρχαν διαρκώς σενάρια περί πιθανής συνεργασίας της Ν.Δ. με τον κ. Βελόπουλο, αλλά και αυτά έχουν εξανεμιστεί πλήρως. Η διαμάχη και τελικά η αποπομπή του βουλευτή Αντώνη Μυλωνάκη από την Ελληνική Λύση είχε «φόντο» τη Νέα Δημοκρατία, με τον Κυριάκο Βελόπουλο να κατηγορεί την κυβέρνηση πως ήταν πίσω από τις «επαφές», τις οποίες ο βουλευτής διέψευσε κατηγορηματικά.
Ανεξάρτητα από αυτό, η ουσία είναι πως τα δύο κόμματα, που ούτως ή άλλως είχαν χαώδεις πολιτικές διαφορές, είναι πλέον ακόμη πιο μακριά και δεν υπάρχει στον ορίζοντα περίπτωση συνεργασίας.
Η Ν.Δ. «βλέπει» τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ σαν μια κρίσιμη δεξαμενή, που μπορεί να της δώσει την αυτοδυναμία στις 2 Ιουλίου.
Προοδευτική διακυβέρνηση
Από την άλλη, υπάρχουν τα σενάρια με επίκεντρο τον ΣΥΡΙΖΑ. Εάν η αξιωματική αντιπολίτευση «ανατρέψει» τις δημοσκοπήσεις και κόψει πρώτη το νήμα, τότε θεωρητικά υπάρχει η δυνατότητα να σχηματίσει κυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ και άλλα μικρότερα κόμματα της Αριστεράς. Αριθμητικά το σενάριο μπορεί να βγει, όπως λέει και ο κ. Μητσοτάκης, αλλά πολιτικά έχει πολλά «αγκάθια». Εν αρχήν ην το αριθμητικό.
Για να υπάρξει έστω οριακή πλειοψηφία 151 βουλευτών, χρειάζεται ένα τουλάχιστον 46,5% και ένα 8% να αθροίζουν τα κόμματα που θα είναι εκτός Βουλής. Το 46,5% πράγματι μπορεί να το φθάσουν αθροιστικά ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και ΜεΡΑ25, αλλά πολιτικά είναι πολύ δύσκολο να συνεννοηθούν. Ο κ. Ανδρουλάκης, εκτός της γνωστής θέσης του πως δεν κάνει κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον κ. Τσίπρα, έχει δηλώσει πως δεν θα συνεργαστεί με «δραχμιστές», εννοώντας προφανώς τον κ. Βαρουφάκη. Το τέταρτο σενάριο αφορά την περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι δεύτερο κόμμα, που είναι το πιθανότερο βάσει των δημοσκοπήσεων, και πάλι θα τεθεί το θέμα συνεργασιών, με δυσμενέστερους ωστόσο όρους. Σε αυτή την περίπτωση, πλην των όσων αναφέρθηκαν παραπάνω, που καθιστούν τη συνεργασία μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και ΜεΡΑ25 δύσκολη, υπάρχει και ένα ακόμη «αγκάθι»: της νομιμοποίησης.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει απορρίψει το σενάριο της «κυβέρνησης των ηττημένων», δεν έχουν κάνει όμως τα ίδιο και αρκετά στελέχη του, όπως ο κ. Δραγασάκης που άνοιξε το θέμα. Και στα δύο σενάρια της «προοδευτικής διακυβέρνησης» ο ΣΥΡΙΖΑ εντάσσει και το ΚΚΕ ως έναν πιθανό εταίρο, «ώστε να φύγει ο Μητσοτάκης», έστω μέσω της κυβέρνησης που θα στηρίζεται σε ψήφο ανοχής. Το ΚΚΕ, ωστόσο, απορρίπτει μετ’ επιτάσεως το συγκεκριμένο σενάριο. Ο κ. Κουτσούμπας στο debate έκανε λόγο για «μούφα προοδευτική διακυβέρνηση», ενώ κάλεσε τον Αλέξη Τσίπρα να μην «ξύνεται πολύ στην γκλίτσα του τσοπάνη» στην προεκλογική αυτή περίοδο. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ προφανώς και αντιλαμβάνεται τα σαφή αδιέξοδα της λεγόμενης «προοδευτικής διακυβέρνησης», επιλέγοντας ωστόσο να κρατάει ανοικτούς διαύλους επικοινωνίας με τους χώρους εξ αριστερών του, προεξοφλώντας και αυτός, όπως όλα δείχνουν, τον δεύτερο γύρο.
Οι… άλλοι βουλευτές
Το τελευταίο σενάριο αφορούσε την πιθανότητα η Ν.Δ. να είναι λίγο κάτω από τους 150 βουλευτές και να «πάρει» βουλευτές που θα έχουν εκλεγεί με άλλα κόμματα, ώστε να σχηματίσει οριακή πλειοψηφία. Αυτό το σενάριο βεβαίως αφορά τις δεύτερες κάλπες, καθώς στις πρώτες το σύστημα της απλής αναλογικής θα δώσει πολύ λιγότερους από 150. Και αυτό το σενάριο ο πρωθυπουργός το έχει απορρίψει σε κάθε τόνο, λέγοντας χαρακτηριστικά στη συνέντευξη που παραχώρησε στην «Κ», πως «δεν υπάρχει καμία απολύτως περίπτωση η Ν.Δ. να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση χωρίς να στηρίζεται αποκλειστικά και μόνο στους εκλεγμένους με τη Ν.Δ. βουλευτές».
