Στο εστιατόριο που πήγα το βράδυ του Σαββάτου δεν υπήρχε ούτε καρέκλα άδεια και σε κανένα τραπέζι η συζήτηση δεν ήταν για τις εκλογές, όπως με ενημέρωσε ο σερβιτόρος που τα λέμε πού και πού. Ούτε ο ίδιος, άλλωστε, ενδιαφερόταν ιδιαίτερα – δεν είχε κοιτάξει καν ακόμη σε ποιο εκλογικό τμήμα ψηφίζει.
Και στη δική μου παρέα η συζήτηση δεν ήταν πολιτική, παρά τις προσπάθειές μου να γίνει, και αυτό δεν μου έχει ξανασυμβεί παραμονές εκλογών. Μιλούσαμε κυρίως για τον τελικό στη Euroleague και για διακοπές. Είχα το κινητό μου στο αθόρυβο γιατί νόμιζα ότι θα μου έρχονταν συνεχώς μηνύματα από γνωστούς και φίλους. «Τι ακούω», αλλά, όχι, τελικά, διαπίστωσα ότι δεν είχα ζήτηση όπως άλλες φορές παραμονές εκλογών.
Αυτό ήταν το προσωπικό μου exit poll. Κατάλαβα ότι η κάλπη θα δείξει την πλειοψηφική κοινωνική ανάγκη για σταθερότητα, προβλεψιμότητα και συνέχεια. Είχε φανεί και στην προεκλογική περίοδο ότι η πόλωση ήταν τεχνητή, παραγόμενη από τα κόμματα που δεν ξέρουν να λειτουργούν διαφορετικά, γιατί ο θόρυβος και η ένταση σκεπάζουν το έλλειμμα σκέψης και διορατικότητας.
Στην πραγματικότητα δεν υπήρξε κάποια σπουδαία πολιτική αφήγηση, ένα σημαντικό διακύβευμα και μεγάλες προσδοκίες, ούτε βέβαια μεταρρυθμιστικό διάβημα και αναζήτηση απαντήσεων στις τεράστιες προκλήσεις που έχουμε μπροστά μας (κλιματική αλλαγή, δημογραφικό, τεχνητή νοημοσύνη, νέα πραγματικότητα στην απασχόληση, δοκιμασία για το κοινωνικό κράτος, διεύρυνση ανισοτήτων κ.ο.κ.).
Η προεκλογική περίοδος ήταν βαρετή, κουραστική, χωρίς έμπνευση και διέγερση του συλλογικού φαντασιακού, με πολιτικές αντιπαραθέσεις στα ρηχά, με επιμονή σε παλιά μοτίβα με μοναδική καινοτομία τη χρήση του TikTok από τους πολιτικούς αρχηγούς και τη μύησή τους στις ψυχαγωγικές εκπομπές.
H πλήξη έφερε την έκπληξη. Οι δημοσκοπήσεις έπεσαν έξω ως προς τη δυναμική της Ν.Δ. που ήταν εντυπωσιακά μεγαλύτερη από όσο είχε προβλεφθεί και ως προς την απήχηση του ΣΥΡΙΖΑ που ήταν συντριπτικά μικρότερη.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θριάμβευσε, ξεπέρασε τους προκατόχους του στην ηγεσία της Ν.Δ., γίνεται η εμβληματική προσωπικότητα της παράταξής του που αποκαραμανλοποιείται οριστικά.
Ηταν τόσο καλός πρωθυπουργός; Ηταν σίγουρα πολύ καλύτερος από τον Αλέξη Τσίπρα με τον οποίο συγκρινόταν. Είναι τόσο γοητευτική η Ν.Δ.; Είναι οπωσδήποτε τρομακτικός ο ΣΥΡΙΖΑ των τοπικών νομισμάτων και της αύξησης των εισφορών που τους φταίει ο Διονύσης Σαββόπουλος και καλοβλέπουν τους ψηφοφόρους του Κασιδιάρη.
Συντηρητικοποιήθηκε η ελληνική κοινωνία; Ούτε καν. Στην πραγματικότητα δεν είχε άλλη επιλογή που να εγγυάται στοιχειώδη ασφάλεια και προστασία από επικίνδυνα πειράματα και περιπέτειες.
Ο σερβιτόρος που τα λέμε πού και πού ξαφνιάστηκε λιγότερο από μένα. Και όταν του τηλεφώνησα να του πω τα νέα, έβλεπε Ολυμπιακό – Ρεάλ και μου το έκλεισε βιαστικά.
