Προ ετών θυμάμαι ήμουν ομιλητής σε παρουσίαση βιβλίου του πολιτικού αναλυτή και συμβούλου επικοινωνίας Γιάννη Λούλη. Στο πάνελ υπήρχε κι ένας στενός συνεργάτης του τότε πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα. Σε κάθε διαφωνία μου η αντίδραση του συνεργάτη ήταν μια υπερβολική ενόχληση και η απάντησή του δινόταν πάντα σε υψηλούς τόνους.
Δεν κρατήθηκα και του είπα: «Επί χρόνια, όταν το κόμμα σας είχε χαμηλά ποσοστά, δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες αλλά και πολιτικοί αντίπαλοι σας “χάιδευαν”. Τώρα λοιπόν που γίνατε κυβέρνηση θεωρείτε την πολιτική κριτική, προσωπική επίθεση». Ετσι ερμηνεύεται κατά τη γνώμη μου η έλλειψη ανεκτικότητας έναντι και των δημοσκοπήσεων. Απαράδεκτη και ανήκουστη για τα μέτρα ενός κόμματος που αρέσκεται να πιστεύει ότι είναι προοδευτικό.
«Δεχτήκαμε μπούλινγκ»… ακούστηκε από τα χείλη πολλών δημοσκόπων στη διάρκεια της εκλογικής βραδιάς, όταν τα αποτελέσματα έδειχναν την ιστορική διαφορά μεταξύ πρώτου και δεύτερου κόμματος. Γίναμε όλοι μάρτυρες αυτού του μπούλινγκ που άλλοτε ερχόταν «με φόρα» από τον ίδιο τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του και άλλοτε με υπόγειο πόλεμο από τα τρολ του Διαδικτύου.
Το ερώτημα, εάν φοβήθηκαν ως άνθρωποι και δεν υπηρέτησαν πιστά την επιστήμη τους, έχει δύο απαντήσεις. Και ναι και όχι. «Ναι», γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ τους απειλούσε διαρκώς με ακραία ρητορική, μηνύσεις και εγκλήσεις στην αρμόδια επιτροπή θεσμών της Βουλής. «Oχι», γιατί υπάρχουν κι άλλοι παράγοντες που πρέπει να ληφθούν υπ’ όψιν. Το περιβάλλον έχει αλλάξει εκθετικά από το παρελθόν, τότε που οι μετρήσεις έδιναν προγνώσεις με ακρίβεια δεκαδικού. Ειδικά ως προς τον ΣΥΡΙΖΑ, τόσο στις εκλογές του 2015 όσο στο δημοψήφισμα της ίδιας χρονιάς αλλά και στις εκλογές του 2019, υπήρξαν μεγάλες αποκλίσεις.
Οι αστάθμητοι παράγοντες περιελάμβαναν τους αναποφάσιστους και τους εντελώς νέους ψηφοφόρους που έφταναν συχνά στο 15% του εκλογικού σώματος, ενώ την απόλυτη ρευστότητα των τελευταίων δυόμισι μηνών επέτειναν γεγονότα που φαινομενικά ενίσχυαν τον ΣΥΡΙΖΑ. Τέλος, όπως προκύπτει από προχθές, ένα 20% των ψηφοφόρων αποφάσισε μέσα στο παραβάν.
Κατά τη γνώμη μου, οι ευθύνες δεν κατανέμονται μεν ισομερώς, αλλά βαρύνουν και τις δύο πλευρές. Ο ΣΥΡΙΖΑ ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την άσκηση του περίφημου πλέον μπούλινγκ και τις διαρκείς επιθέσεις του σε έναν ολόκληρο επιστημονικό κλάδο.
Οι δημοσκόποι όμως φέρουν κι αυτοί μερίδιο ευθύνης, διότι αντί με παρρησία να αντιπαρατεθούν ως οργανωμένη ομάδα σοβαρών επιστημόνων –που είναι– κλείστηκαν όλοι μαζί σε τέσσερις τοίχους και προκειμένου να μην μπλέξουν, στάθμισαν καθ’ υπερβολήν τα αποτελέσματα των ερευνών τους για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο. Δυστυχώς γι’ αυτούς, επέτυχαν το αντίθετο.
* Ο κ. Θόδωρος Ρουσόπουλος είναι βουλευτής Νέας Δημοκρατίας στον Βόρειο Τομέα της Β΄ Αθηνών.
